اَلْعَقْرُ [el-'akr] (فَقْرٌ [fakr] vezninde) ve اَلْعُقْرُ [el-'ukr] ('ayn’ın zammıyla) ve اَلْعُقَارُ [el-'ukâr] (غُرَابٌ [gurâb] vezninde) Bunlar da kısır olmak ma’nâsınadır; yukâlu: عَقَرَتِ النَّاقَةُ عَقْرًا وَعُقْرًا وَعُقَارًا مِنَ الْبَابِ الثَّانِي إِذَا صَارَتْ عَاقِرًا

اَلْعُقَرُ [el-'ukar] ('ayn’ın zammı ve kâf’ın fethiyle) ve اَلْعُقَرَةُ [el-'ukaret] ('ayn’ın zammı ve kâf’ın fethiyle) Davar arkasın cirâhat eden eyer; yukâlu: سَرْجٌ عُقَرٌ وَعُقَرَةٌ أَيْ مُعَقِّرٌ غَيْرُ وَاقٍ Ve عَقُورٌ ['akûr] ıtlâk olunmaz illâ zî-rûh olanda. Ve عُقَرَةٌ ['ukaret] Kezâlik şol boncuğa derler ki nisâ tâ’ifesi uçkur yerinde götürürler, hâmile olmak için. Ve 'Arabların “عُقَرَةُ الْعِلْمِ النِّسْيَانُ” dedikleri bundan me’hûzdur.