اَلْعَضْدُ [el-'add] ('ayn’ın fethi ve zammı ve kesri ve dâd-ı mu’cemenin sükûnuyla) ve اَلْعَضِدُ [el-'adid] (كَتِفٌ [ketif] vezninde) ve اَلعَضُدُ [el-'adud] (نَدُسٌ [nedus] vezninde) ve اَلْعُضُدُ [el-'udud] (عُنُقٌ ['unuk] vezninde) Dirsekten omuz başında küreğe varınca olan 'uzva denir ki kol ta’bîr olunur. Fârisîde bâzû denir. Cem’leri أَعْضُدٌ [a’dud] ve أَعْضَادٌ [a’dâd] gelir; yukâlu: ضَرَبَ عَضِدَهُ وَعَضُدَهُ وَعُضُدَهُ إِلَى غَيْرِهَا وَهُوَ مَا بَيْنَ الْمِرْفَقَيْنِ إِلَى الْكَتِفِ Ve عَضُدٌ ['adud] (نَدُسٌ [nedus] vezninde) Bir nesnenin bir nâhiyesine ıtlâk olunur ve mu’în ve nâsır ma’nâsına isti’mâl olunur. Müfreden ve cem’an isti’mâl olunur; tekûlu: هُمْ عَضُدِي وَأَعْضَادِي أَيْ مُعِينِي وَنَاصِرِي Niteki سَاعِدٌ [sâ’id] dahi bu ma’nâda isti’mâl olunur. Ve 'Arablar فَتَّ فُلاَنٌ فِي عَضُدِهِ derler, كَسَرَ مِنْ نِيَّاتِ أَعْوَانِهِ وَفَرَّقَهُمْ عَنْهُ ma’nâsına, ya’nî “Pazısında olan şey’i rîze rîze etti ki a’vân ve ensârı haklarında niyyetlerini nakzla başından onları perâkende eyledi” demekten kinâyedir.