اَلْعَيُّ [el-'ayy] ('ayn’ın fethi ve yâ’nın teşdîdiyle ki aslı عَوَى idi) ve اَلْعُوَاءُ [el-‘uvâ’] ('ayn’ın zammı ve elifin meddiyle) ve اَلْعَوَّةُ [el-'avvet] ('ayn’ın fethi ve vâv’ın teşdîdiyle) ve اَلْعَوِيَّةُ [el-'aviyyet] (غَنِيَّةٌ [ganiyyet] vezninde) Kelb ve kurt makûlesi ağzını bir tarafa çevirip ürmek, 'alâ-kavlin savtını açıklamayarak uzatmak manâsınadır ki ulumak ta’bîr olunur, yukâlu: عَوَى الْكَلْبُ يَعْوِي عَيًّا وَعُوَاءً وَعَوَّةً وَعَوِيَّةً مِنَ الْبَابِ الثَّانِي إِذَا لَوَى خَطْمَهُ وَصَوَّتَ أَوْ مَدَّ صَوْتَهُ وَلَمْ يُفْصِحْ Ve bir nesneyi bir tarafa burup bükmek ma’nâsına; yukâlu: عَوَى الشَّيْءَ إِذَا عَطَفَهُ Ve bir kimse meselâ otuz yaş gibi tamâmî-i kuvvet kertesine gelip pazılarını gereği gibi kavî olmakla âherin pençesini burmak ma’nâsına müsta’meldir, yukâlu: عَوَى الرَّجُلُ إِذَا بَلَغَ ثَلَاثِينَ سَنَةً فَقَوِيَتْ يَدُهُ فَعَوَى يَدَ غَيْرِهِ Ve bir nesneyi iki kat eğmek ma’nâsınadır, yukâlu: عَوَى الْبُرَةَ وَالْقَوْسَ إِذَا عَطَفَهَا Ve عَنْ harfiyle redd ve sarf ma’nâsına müsta’mel olur; yukâlu: عَوَى عَنِ الرَّجُلِ إِذَا كَذَّبَ وَرَدَّ Ya’nî “Filân hakkında gıybet eden kimseyi tekzîb edip o töhmeti filân üzerinden redd eyledi.” Ve bir cemâ’ati fitne ve kavgaya çağırmak ma’nâsına müsta’meldir; yukâlu: عَوَى الْقَوْمَ إِلَى الْفِتْنَةِ إِذَا دَعَاهُمْ