اَلْعَيَلُ [el-'ayel] (fethateynle) Bir adam bir haberi yâ bir kelâmı onun tâlib ve mürîdi olmayıp ve o haber ve kelâm şânından olmayan kimseye 'arz eylemek ma’nâsınadır, gûyâ ki tâlib ve mürîdine zafer-yâb olmadığından mürîd olmayan kimseye arz eder, Ahfeş’in keçiye ders okuttuğu gibi olur. Ve bu ma’nâ dâlleyi kanda arayacağını bilmemek ma’nâsına olan عَيْلٌ ['ayl]den mutasarrıftır. Kâle’ş-şârih ve minhu’l-hadîsu: “إِنَّ مِنَ الْبَيَانِ سِحْرًا وَإِنَّ مِنَ الْعِلْمِ جَهْلًا وَإِنَّ مِنَ الْقَوْلِ عَيَلًا” وَهُوَ عَرْضُكَ حَدِيثَكَ وَكَلَامَكَ عَلَى مَنْ لَا يُرِيدُهُ وَلَيْسَ مِنء شَانِهِ كَأَنَّهُ لَمْ يَهْتَدِ لِمَنْ يُرِيدُهُ فَعَرَضَهُ عَلَى مَنْ لَا يُرِيدُهُ Nihâye’de dahi bi-'aynihâ bu 'ibâre ile müfesserdir, pes كَأَنَّهُ لَمْ يَهْتَدِ kelâmı iltifât bâbından olur.