اَلْعَثَى [el-'asâ] ('ayn’ın fethi ve elifin kasrıyla) Bi-ma’nâhu; yukâlu: عَثِي يَعْثَى مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ Kâlallâhu ta’âlâ: ﴿وَلَا تَعْثَوْا فِي الْأَرْضِ مُفْسِدِينَ﴾ (البقرة، 60) Ve عَثَى ['asâ] Kesret-i şa’ra dahi derler.

اَلْعَسَا [el-'asâ] ('ayn’ın fethi ve elifin kasrıyla) Hurmânın koruk olmazdan evvel olan mertebesi.

اَلْعَصَا [el-'asâ] ('ayn’ın fethi ve elifin kasrıyla) Değnek ki mü’ennes-i semâ’îdir. Ve bunun elifinde medd câ’iz değildir, Ferrâ eyitti: Evvel lahn ki 'Irâk’ta peydâ oldu,﴿هِيَ عَصَايَ أَتَوَكَّأُ عَلَيْهَا﴾ (طه، 18) âyetinde عَصَا kırâ’at etmeleridir dedi. Ve fi’l-meseli: “اَلْعَصَا مِنَ الْعُصَيَّةِ” أَيْ بَعْضُ الْأَمْرِ مِنْ بَعْضٍ Ve bu Cevherî tefsîridir, lâkin nüsah-ı sıhâh’ta عُصَيَّةٌ ['usayyet] zamm-ı 'ayn ve feth-i sâd’la zabt olunmuştur. Bu takdîrce 'asâcıktan hâsıl olur ma’nâsın müş’ir olur. اَلْأَمْرُ الْعَظِيمُ مِنَ الشَّيْءِ الْقَلِيلِ ma’nâsına, pes Cevherî tefsîrin mutlak kılmasa enseb olurdu.

اَلْعَصَى [el-'asâ] ('ayn’ın fethi ve elifin kasrıyla) Masdardır, mutlakan vurmak ma’nâsına; yukâlu: عَصِيَ بِالسَّيْفِ يَعْصَى مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ إِذَا ضَرَبَهُ بِهِ