اَلْعَرِيشُ [el-'arîş] (أَمِيرٌ [emîr] vezninde) Bu dahi gölgelik için yapılan evceğize ve çardak ve mehtâbiyye makûlesine denir. Ve Mekke-i mükerreme’ye ıtlâk olunur. Ve hevdec ve mihaffe tarzında bir merkûba denir ki nisvân rükûb ederler, شِبرُِيَّةٌ [şiburiyye] gibi çatma bir merkûbdur. Ve asma kerevitine ve çardağına denir. Ve alaçuk ta’bîr olunan haymeye denir ki ağaçtan ve ثُمَامٌ [sumâm] dedikleri otluktan çatıp kulübe ve salaş gibi edip içinde istizlâl ederler. Cem’i عُرْشٌ ['urş] gelir 'ayn’ın zammıyla. Ve عَرِيشٌ ['Arîş] Mısır a’mâlinden bir belde adıdır ki hâlen harâbedir. Lâkin mü’ellif zamânından sonra yine ma’mûr olmuştur. Ve عَرِيشٌ ['arîş] Dört yâhûd beş çatal fidan bitip kemâline ermiş hurmâ ağacının köküne denir. Mü’ellif burada müsâmaha eylemiştir, zîrâ وَأَنْ يَكُونَ فِي الْأَصْلِ الْوَاحِدِ أَرْبَعُ نَخْلاَتٍ أَوْ خَمْسٌ 'ibâretiyle tefsîr eyledi. Burada أن masdariyye olmakla اَلْأَصْلُ الْوَاحِدُ الْكَائِنُ فِيهِ أَرْبَعُ نَخْلاَتٍ te’vîlindedir.

اَلْعَرِسُ [el-'aris] ('ayn’ın fethi ve râ’nın kesriyle) Dehşete varan kimse. Ve عَرِسٌ ['aris] Bir nesneye mülâzım olmağa dahi derler; yukâlu: عَرَسَ بِهِ إِذَا لَزِمَهُ