اَلْعَفْوُ [el-'afv] ('ayn’ın fethi ve fâ’nın sükûnu ile) Şol yerdir ki ona ayak basmamış ve isti’mâl olunmamış ola. Ve عَفْوٌ ['afv] Çorbanın çervişle kotarılmasına dahi derler; tekûlu: عَفَوْتُ لَهُ مِنَ الْمَرَقِ إِذَا غَرَفْتَ لَهُ أَوَّلًا وَآثَرْتَهُ بِهِ Ve عَفْوٌ ['avf] Çömlek dibinde çorbanın ednâsın alıkomağa dahi derler; tekûlu: عَفَوْتُ الْقِدْرَ إِذَا تَرَكْتَ ذَلِكَ فِي أَسْفَلِهَا Ve عَفْوٌ ['afv] Bir nesneyi yıkıp izâle etmeğe dahi derler. Ve yıkılıp zâ’il olmağa dahi derler; yukâlu: عَفَتِ الرِّيحُ الْمَنْزِلَ إِذَا دَرَسَتْهُ وَعَفَا الْمَنْزِلُ يَعْفُو إِذَا دَرَسَ يَتَعَدَّى وَلَا يَتَعَدَّى Ve عَفْوٌ ['afv] Günâh mukâbilesinde 'ikâb etmeyip terk etmeğe dahi derler; tekûlu: عَفَوْتُ عَنْ ذَنْبِهِ إِذَا تَرَكْتَهُ وَلَمْ تُعَاقِبْهُ Ve عَفْوٌ ['afv] Bir nesneyi çoğaltmağa dahi derler; yukâlu: عَفَوْتُهُ أَنَا Ve fi’l-hadîsi: “أَمَرَ أَنْ تُحْفَى الشَّوَارِبُ وَتُعْفَى اللِّحَى” Ve شَوَارِبُ [şevârib] شَارِبٌ [şârib]in cem’idir, bıyık ma’nâsına. Ve عَفْوٌ ['afv] Bir kimsenin ihsânın ricâ edip yanına gelmeğe dahi derler; tekûlu: عَفَوْتُهُ إِذَا أَتَيْتَهُ تَطْلُبُ مَعْرُوفَهُ yukâlu: عَفَا يَعْفُو وَفُلَانٌ تَعْفُوهُ الْأَضْيَافُ Ve عَفْوٌ ['afv] ('ayn’ın fethi ve kesri ve zammı ile) Merkeb yavrusu ma’nâsına dahi gelir.