اَلْعَدُوُّ [el-‘aduvv] (‘ayn’ın fethiyle) Düşmana denir. Müfred ve cem’i ve müzekker ve mü’ennesi berâberdir ve ba’zen tesniye ve cem’ ve hâ’ ile mü’ennes olur; cem’i أَعْدَاءٌ [a’dâ’] ve cem’ü’l-cem’i أَعَادِي [e’âdî] gelir. Şârih der ki bunun hâlî zıddı olan صَدِيقٌ [sadîk] mâddesine makîstir, niteki mahallinde beyân olundu; yukâlu: هُوَ وَهُمْ وَهِيَ عَدُوُّهُ وَيُقَالُ هِيَ عَدُوَّتُهُ

اَلْعَدُوُّ [el-'aduvv] ('ayn’ın fethi ve dâl’ın zammı ve vâv’ın teşdîdiyle) Düşman ki dostun mukâbilidir.