اَلْعَدْنُ [el-'adn] ('ayn’ın fethi ve dâl’ın sükûnuyla) ve اَلْعُدُونُ [el-'udûn] (قُعُودٌ [ku’ûd] vezninde) Bir yerde ikâmet ve temekkün eylemek ma’nâsınadır; yukâlu: عَدَنَ بِالْبَلَدِ عَدْنًا وَعُدُونًا مِنَ الْبَابِ الثَّانِي وَالْأَوَّلِ إِذَا أَقَامَ بِهِ Ve minhu: جَنَّاتُ عَدْنٍ أَيْ جَنَّاتُ إِقَامَةٍ لِمَكَانِ الْخُلُودِ Ve develer حَمْضٌ [hamd] dedikleri ottan hoşlanıp ve kendisine gereği gibi sinip yaramakla dâ’imâ onu otlamak ma’nâsınadır; yukâlu: عَدَنَتِ الْإِبِلُ فِي الْحَمْضِ أَيِ اسْتَمْرَتْهُ وَنَمَتْ عَلَيْهِ وَلَزِمَتْهُ فَهِيَ عَادِنٌ Ve tarlayı gübrelemek ma’nâsınadır; yukâlu: عَدَنَ الْأَرْضَ عَدْنًا مِنَ الْبَابِ الثَّانِي إِذَا زَبَّلَهَا Ve ağacı balta makûlesi nesne vurmakla ifsâd ve berbâd eylemek ma’nâsınadır; yukâlu: عَدَنَ الشَّجَرَةَ إِذَا أَفْسَدَهَا بِالْفَأْسِ وَنَحْوِهَا Ve yerden taş koparmak ma’nâsınadır; yukâlu: عَدَنَ الْحَجَرَ إِذَا قَلَعَهُ

اَلْعَدْنُ [el-'adn] ('ayn’ın fethi ve dâl’ın sükûnuyla) Bir yerde vatan tutmak; tekûlu: عَدَنْتُ الْبَلَدَ إِذَا تَوَطَّنْتَ Ve عَدْنٌ ['adn] Deve bir yere öğrenip ondan ayrılmamağa dahi derler; yukâlu: عَدَنَتِ الْإِبِلُ بِمَكَانِ كَذَا إِذَا لَزِمْتَهُ فَلَمْ تَبْرَحْ Ve جَنَّاتُ عَدْنٍ [cennâtu 'adn] dedikleri bu ma’nâdan me’hûzdur, أَيْ جَنَّاتُ إِقَامَةٍ