اَلْعَبْطُ [el-'abt] (حَبْطٌ [habt] vezninde) Genç ve semiz hayvânı 'illet ve marazı yok iken zebh eylemek ma’nâsınadır; yukâlu: عَبَطَ الذَّبِيحَةَ عَبْطًا مِنَ الْبَابِ الثَّانِي إِذَا نَحَرَهَا مِنْ غَيْرِ عِلَّةٍ وَهِيَ سَمِينَةٌ فَتِيَّةٌ Ve bir kimseyi fasl ve mezemmet eylemek ma’nâsına müsta’meldir; yukâlu: عَبَطَ فُلاَنًا إِذَا غَابَهُ Ve rüzgâr yerin yüzünü sıyırıp soymak ma’nâsına müsta’meldir; yukâlu: عَبَطَتِ الرِّيحُ وَجْهَ الْأَرْضِ إِذَا قَشَرَتْهُ Ve mukaddemen hafr olunmamış arzda kuyu makûlesi hafr eylemek ma’nâsına müsta’meldir; yukâlu: عَبَطَ الْأَرْضَ إِذَا حَفَرَ مِنْهَا مَوْضِعًا لَمْ يُحْفَرْ قَبْلُ Ve bir kimse hakkında yalan söz peydâ eylemek ma’nâsına müsta’meldir; tekûlu: عَبَطَ الْكَذِبَ عَلَيَّ أَيِ افْتَعَلَهُ Ve bir kimse mükreh ve mecbûr olmayarak bi’l-ihtiyâr nefsini cenge ilkâ eylemek ya’nî cenge girmek ma’nâsına müsta’meldir; yukâlu: عَبَطَ نَفْسَهُ فِي الْحَرْبِ إِذَا أَلْقَاهَا غَيْرَ مُكْرَهٍ Ve toprak tozutmak ma’nâsınadır; yukâlu: عَبَطَ التُّرَابَ إِذَا أَثَارَهُ Ve atı terleyince kadar seğirtmek ma’nâsınadır; yukâlu: عَبَطَ الْفَرَسَ إِذَا أَجْرَاهُ حَتَّى عَرِقَ Ve sağarken şiddetle sıkmaktan yâhûd mübâlaga ve istiksâdan hayvânın memesini kanatmak ma’nâsına müsta’meldir; yukâlu: عَبَطَ الضَّرْعَ إِذَا أَدْمَاهُ Ve bez makûlesi nesne sağ ve sahîh iken yırtmak ma’nâsınadır; kezâlik yırtılmak ma’nâsına müte’addî ve lâzım olur; yukâlu: عَبَطَ الشَّيْءَ إِذَا شَقَّهُ صَحِيحًا فَعَبَطَ هُوَ أَيِ انْشَقَّ Ve bir kimseye bilâ-istihkâk devâhî ve âfât erişmek ma’nâsına müsta’meldir; yukâlu: عَبَطَتِ الدَّوَاهِي الرَّجُلَ إِذَا نَالَتْهُ مِنْ غَيْرِ اسْتِحْقَاقٍ