اَلْعَبْلُ [el-'abl] (طَبْلٌ [tabl] vezninde) İri ve yumru nesneye denir, عَبَالَةٌ ['abâlet]ten vasftır, insânda fî-zâtihi kemikleri iri kalın gövdeli adama denir. Mü’ennesi عَبْلَةٌ ['ablet]tir, cem’i عِبَالٌ ['ibâl]dir, حِبَالٌ [hibâl] gibi; yukâlu: رَجُلٌ وَبَعِيرٌ عَبْلٌ وَنَاقَةٌ عَبْلَةٌ أَيْ ضَخْمٌ Ve عَبْلٌ ['abl] Masdar olur, ağacın yaprağını silkmek ma’nâsınadır; yukâlu: عَبَلَ الشَّجَرَةَ عَبْلًا مِنَ الْبَابِ الثَّانِي إِذَا حَتَّ وَرَقَهَا Ve oka مِعْبَلَةٌ [mi’belet] dedikleri yassı ve uzun temren geçirmek ma’nâsınadır; yukâlu: عَبَلَ السَّهْمَ إِذَا جَعَلَ فِيهِ مِعْبَلَةً Ve geri redd eylemek ma’nâsınadır; yukâlu: عَبَلَ الشَّيْءَ إِذَا رَدَّهُ Ve alıkomak ma’nâsınadır; yukâlu: عَبَلَهُ إِذَا حَبَسَهُ Ve kesmek ma’nâsınadır; yukâlu: عَبَلَهُ إِذَا قَطَعَهُ Ve bir nesneyi alıp iletmek ma’nâsınadır; yukâlu: عَبَلَ بِهِ إِذَا ذَهَبَ بِهِ