i. 1. Kuşların vesâir bazı hayvanâtın çekilip barınmak ve yavrulamak yâhut yumurtlayıp palaz çıkarmak üzere suver-ı muhtelifede hazırladıkları yer, lâne, âşiyâne, vekr = kırlangıç, serçe, tavşan yuvası; yuva yapmak = hazırlamak ve edinmek: leylek yüksek yerlerde yuva yapar. 2. mc. Küçük ve fakîrâne mesken, münzeviyâne yaşanılan mahal: o küçük oda yuvası idi. 3. Bir makine ve âletin ve kapı ve pencere ve kilit gibi şeylerin bir kısmının girip işlemesine veya birleşmesine mahsus delik ve çukuru: kilit yuvası; reze yuvası. 4. Delik, çukur, göz: yuvalarının içine koymalı.