iz. ar. 1. Allah’a inanmama ve şerik koşma, yâhut yakışmayacak sıfatlar isnat etme: küfr etmek; o söz küfürdür; elfâz-ı küfür. 2. Dinsizlik, îmânsızlık, ilhâd: bir adamın küfrüne hükmetmek, küfrüne râzı olmak. 3. Müşriklik, putperestlik, vahdâniyyete kâil olmayan edyân-ı bâtıla: Asya ile Afrika’nın birer büyük kısımları el-yevm küfür içinde bulunuyor. 4. Ekseriya elfâz-ı küfrü hâvî olan şütûm-ı galîza, sebb: küfretmek, küfür atmak: kızdığı vakit kantarla küfrü atıyor.