ل yazıklar olsun “وَيْلَك” demek, vay sana" demek.

وَيْلٌ [veyl] (vâv’ın fethi ve yâ’nın sükûnuyla) Kelime-i وَيْحٌ [veyh] gibidir. Bu kadar var ki وَيْلٌ [veyl] kelime-i ‘azâbdır, hışım ve gazab makâmında isti’mâl olunur. Ve وَيْحٌ [veyh] kelime-i rahmettir, terahhum makâmında isti’mâl olunur; yukâlu: وَيْلَهُ وَوَيْلَكَ وَوَيْلِي Ve hâlet-i nüdbede وَيْلَاهُ dahi derler. Ve gâh olur üzerine kelime-i tâ dâhil kılıp وَيْلَةٌ [veylet] derler; ve tekûlu: وَيْلٌ لِزَيْدٍ وَوَيْلًا لِزَيْدٍ فَالنَّصْبُ عَلَى إِضْمَارِ الْفِعْلِ وَالرَّفْعُ عَلَى الْإِبْتِدَاءِ Ve bu zikr olunan muzâf olmadıkçadır ve eger muzâf olsa nasbdan gayrı câ’iz olmaz, zîrâ merfû’ olsa onun için haber müyesser olmaz.Ve ‘Âtâ’ b. Yesâr eyitti: وَيْلٌ [veyl] cehennemde bir derenin ismidir ki eger dağlar bırakılsa eriyip mahv olaydı, ziyâde harâretinden.