iz. ar. Birbiri arkasından gelme veyâ zuhûr ve vukû bulma, teâkub, tevâlî: düğünler birbirini vely etti. [Arabîde âdetâ yakınlık demektir.]

اَلْوَلِيُّ [el-veliyy] (غَنِيٌّ [ganiyy] vezninde) İsmdir, bir yağmur 'akibinde yağan yağmura denir. Ve وَلِيٌّ [veliyy] Bir adamın dostuna ve yâr ve sadîkine denir; yukâlu: هُوَ وَلِيُّهُ أَيْ مُحِبُّهُ وَصَدِيقُهُ Ve mu’în ve nasîr ma’nâsınadır; yukâlu: هُوَ وَلِيُّهُ أَيْ نَصِيرُهُ Mü’ellifin Basâ’ir’de beyânına göre işbu وَلِيٌّ [veliyy] mâddesi iki yâhûd ziyâde nesnenin beynlerine ecnebî tahallül eylemeyerek müte’âkiben husûllerine mevzû’dur. Ve isti’âre vechiyle husûl-i mezkûr min-haysü’l-mekân ve min-haysü’n-nisbe ve min-haysü’d-dîn ve min-haysü’s-sadâka ve min-haysü’n-nusret ve min-haysü’l-i’tikâd kurbiyyette isti’mâl olunur.

اَلْوَلْيُ [el-vely] (vâv’ın fethi ve lâm’ın sükûnuyla) Bir nesneye pek yakın olmak ma’nâsınadır; yukâlu: وَلِيَهُ يَلِيهِ وَلْيًا مِنَ الْبَابِ السَّادِسِ وَوَلَاهُ يَلِيهِ مِنَ الثَّانِي إِذَا دَنَا مِنْهُ وَقَرُبَ وَتَقُولُ كُلْ مِمَّا يَلِيكَ أَيْ مِمَّا يُقَارِبُكَ Ve وَلْيٌ [vely] Bir şey’e karîb olan nesneye denir ki vasf bi’l-masdardır; tekûlu: دَارُهُ وَلْيُ دَارِي أَيْ قَرِيبَةٌ مِنْهَا Ve bir yağmurun 'akibinde yağan yağmura denir; yukâlu: سَقَطَ الْوَلْيُ أَيِ الْمَطَرُ بَعْدَ الْمَطَرِ Şârihin beyânına göre bahâr yağmurundan sonraca olan yağmur olacaktır. Ve وَلْيٌ [vely] Bu ma’nâda masdar olur; yukâlu: وُلِيَتِ الْأَرْضُ عَلَى الْمَجْهُولِ إِذَا مُطِرَتْ بِالْوَلْيِ

vn. & s. 1. A being or becoming near, contiguous, or adjoining; nearness; contiguity. 2. A following another in succession; succession.

For ولكن , q. v.

a. & s. (fem. ولیە; pl. اولیا) 1. That is near, contiguous, adjoining. 2. A near relation, one’s next of kin. 3. A protector, guardian, patron; one’s sovereign. 4. A comrade, companion; one trusted and confided in. 5. A saint, as living in near relation to God.

(Gr. βολή) s. A circular space enclosed by a net in fishing.

(وَ یُ) [ ع. ] (ص.)
۱- دوست، یار.
۲- نگهبان.
۳- کسی که عهده دار انجام کارهای کس دیگر باشد.

(وَ) [ ع. ] (حر رب.) استثناء را رساند: اما، ولیکن.