اَلْوَلِيُّ [el-veliyy] (vâv’ın fethi ve lâm’ın kesri ve yâ’nın teşdîdiyle) Şol yağmurdur ki وَسْمِيٌّ [vesmiyy] dedikleri yağmurdan sonra yağar. Ve وَلِيٌّ [veliyy] dediler وَسْمِيٌّ [vesmiyy]i vely ettiğinden ötürü. Ve وَسْمِيٌّ [vesmiyy] şol yağmura derler ki evvel-i bahârda yağar gûyâ ki yeri nebâtâtla boyar. Ve وَلْيٌ [vely] dahi derler sükûn-ı lâm’la, nitekim mürûr etti: فَهُوَ يَجِيءُ عَلَى فَعْلٍ وَفَعِيلٍ

اَلْوَلْيُ [el-vely] (vâv’ın fethi ve lâm’ın sükûnuyla) Yakın olmak, kurb ma’nâsına; yukâlu: تَبَاعَدْنَا بَعْدَ وَلْيٍ ve yukâlu: كُلْ مِمَّا يَلِيكَ أَيْ مِمَّا يُقَارِبُكَ Ya’nî “Hân üzere her ne cânib sana karîb ise ondan ekl eyle.” Yukâlu minhu: وَلِيَهُ يَلِيهِ مِنَ الْبَابِ السَّادِسِ وَهُوَ شَاذٌّ Ve وَلْيٌ [vely] Bahârda ibtidâ yağan yağmurun 'akîbince yağana dahi derler, 'alâ-mâ se-yecî’u. Ve وَلْيٌ [vely] Zikr olunan yağmurla yer nem-nâk olmağa dahi derler; tekûlu: وَلِيَتِ الْأَرْضُ وَلْيًا