اَلْوَلِيُّ [el-veliyy] (vâv’ın fethi ve lâm’ın kesri ve yâ’nın teşdîdiyle) Şol yağmurdur ki وَسْمِيٌّ [vesmiyy] dedikleri yağmurdan sonra yağar. Ve وَلِيٌّ [veliyy] dediler وَسْمِيٌّ [vesmiyy]i vely ettiğinden ötürü. Ve وَسْمِيٌّ [vesmiyy] şol yağmura derler ki evvel-i bahârda yağar gûyâ ki yeri nebâtâtla boyar. Ve وَلْيٌ [vely] dahi derler sükûn-ı lâm’la, nitekim mürûr etti: فَهُوَ يَجِيءُ عَلَى فَعْلٍ وَفَعِيلٍ

اَلْأَوْلِيَةُ [el-evliyet] (hemzenin fethi ve vâv’ın sükûnu ve lâm’ın kesriyle) Cem’i, zikr olunan yağmurlar ma’nâsına. Ve وَلِيٌّ [veliyy] Dost ma’nâsına dahi gelir ki عَدُوٌّ ['aduvv]un mukâbilidir. Ve وَلِيٌّ [veliyy] Güveyi ve kayın ataya ve bi’l-cümle karâbet-i sıhriyyesi olan kimselere dahi derler. Ve her kimseye dahi derler ki bir husûsta cihet-i vilâyeti ola.

اَلْوَلْيُ [el-vely] (vâv’ın fethi ve lâm’ın sükûnuyla) Yakın olmak, kurb ma’nâsına; yukâlu: تَبَاعَدْنَا بَعْدَ وَلْيٍ ve yukâlu: كُلْ مِمَّا يَلِيكَ أَيْ مِمَّا يُقَارِبُكَ Ya’nî “Hân üzere her ne cânib sana karîb ise ondan ekl eyle.” Yukâlu minhu: وَلِيَهُ يَلِيهِ مِنَ الْبَابِ السَّادِسِ وَهُوَ شَاذٌّ Ve وَلْيٌ [vely] Bahârda ibtidâ yağan yağmurun 'akîbince yağana dahi derler, 'alâ-mâ se-yecî’u. Ve وَلْيٌ [vely] Zikr olunan yağmurla yer nem-nâk olmağa dahi derler; tekûlu: وَلِيَتِ الْأَرْضُ وَلْيًا