اَلْوُقُوعُ [el-vukû’] (kâf’la رُجُوعٌ [rucû’] vezninde) Yukarıdan aşağı düşmek ma’nâsınadır; yukâlu: وَقَعَ الشَّيْءُ وُقُوعًا مِنَ الْبَابِ الثَّالِثِ إِذَا سَقَطَ Ve وُقُوعُ الْقَوْلِ [vukû’u’l-kavl] ki âyât-ı kur’âniyye’de vâki’dir, mutazammın olduğu mâddenin husûlünden 'ibârettir; ve minhu kavluhu ta’âlâ: ﴿وَقَعَ الْقَوْلُ عَلَيْهِمْ﴾ أَيْ وَجَبَ Ve sübût ma’nâsına müsta’meldir; yukâlu: وَقَعَ الْحَقُّ أَيْ ثَبَتَ Ve deve çökmek ma’nâsına müsta’meldir; yukâlu: وَقَعَتِ الْإِبِلُ إِذَا بَرَكَتْ Ve davar yatmak ma’nâsına müsta’meldir; yukâlu: وَقَعَتِ الدَّوَابُّ إِذَا رَبَضَتْ Ve yere ibtidâ yağmur yağmak ma’nâsına müsta’meldir ki yere yağmur düştü ta’bîr olunur; tekûlu’l-‘Arab: وَقَعَ رَبِيعٌ بِالْأَرْضِ إِذَا حَصَلَ وَلاَ يُقَالُ سَقَطَ Ve kuş konmak ma’nâsına müsta’meldir; yukâlu: وَقَعَ الطَّيْرُ عَلَى شَجَرٍ أَوْ أَرْضٍ إِذَا نَزَلَ Ve وُقُوعٌ فِي الْيَدِ [vukû’ fi’l-yed] nâdim ve peşîmân olmaktan kinâyedir, سُقُوطٌ فِي الْيَدِ gibi; yukâlu: وُقِعَ فِي يَدِهِ عَلَى الْمَجْهُولِ بِمَعْنَى سُقِطَ فِي يَدِهِ

s. 1. Standing, consideration, esteem enjoyed. 2. A cliff. 3. The sound of a blow or collision; a thud. 4. A blow or collision. 5. The fall and patter of rain.

iz. ar. Muhâfaza-i haysiyet, vakar, temkîn, ağırlık.

اَلْوَقُوعُ [el-vekû’] (صَبُورٌ [sabûr] vezninde) ve اَلْوُقَّعُ [el-vukka’] (سُكَّرٌ [sukker] vezninde) Ağaca yâhûd yere konan kuşlara denir.

اَلْوَقْعُ [el-vak’] (vâv’ın fethi ve kâf’ın sükûnuyla) Bir sert nesnenin şiddetle bir nesneye çatırtılı ve takırtılı dokunmasına denir, iki taşın birbirine dokunması ve davar ayağının yere dokunması gibi; tekûlu: سَمِعْتُ وَقْعَ حَافِرِ دَابَّتَهِ وَوَقْعَ الْمَطَرِ أَيْ شِدَّةَ ضَرْبِهِ Ve dağın yüksek ve uçurum yerine denir. Ve yağmuru düşmek üzere olan yâhûd yufka olan buluta vasf olur, وَقِعٌ [veki’] denir denir, كَتِفٌ [ketif] vezninde; yukâlu: سَحَابٌ وَقْعٌ وَوَقِعٌ أَيْ مُطْمِعٌ أَوْ رَقِيقٌ Ve sür’atle gitmek ma’nâsına müsta’meldir; yukâlu: وَقَعَ الرَّجُلُ وَقْعًا إِذَا ذَهَبَ وَانْطَلَقَ سَرِيعًا Ve bileği taşına bıçak çalmak ma’nâsınadır ki bilemek için çalmaktır; tekûlu: وَقَعْتُ النَّصْلَ بِالْمِيقَعَةِ إِذَا ضَرَبْتَهُ بِهَا Ve davarın iki yancıkları üzere dâg basmak ma’nâsınadır; tekûlu: وَقَعْتُ الْبَعِيرَ إِذَا كَوَيْتَهُ وَقَاعِ Ve düşman ile gereği gibi uğraş eylemek ma’nâsınadır; yukâlu: وَقَعَ بِالْعَدُوِّ إِذَا بَالَغَ فِي قِتَالِهِمْ

Cüretkar.

في yerleşmek, oturmak, oluşmak, kapsamak, içermek, içine almak, ihtiva etmek, düşmek, cereyan etmek, devrilmek, olmak, yıkılmak, başından geçmek, yuvarlanmak, meydana gelmek, başına gelmek.

Etki, izlenim, tesir, intiba. Az kullanılan anlamları ise şunlardır; kanı, çarpışma, çarpma, vuruş, darbe, şok, düşme sesi, olma, gümbürtü, gürültü, düşme, meydana gelme, vurma sesi, vuku bulma, devrilme.

İmzalanmak.

اَلْوَكِيعُ [el-vekî’] (أَمِيرٌ [emîr] vezninde) Pek ve metîn ve muhkem nesneye denir; yukâlu: قَلْبٌ وَفَرْوٌ وَفَرَسٌ وَكِيعٌ أَيْ شَدِيدٌ مَتِينٌ Ke-mâ câ’e fî hadîsi’l-meb’asi: فَشَقَّ بَطْنَهُ وَقَالَ hقَلْبٌ وَكِيعٌh أَيْ وَثِيقٌ مَتِينٌ hأَوْ قَلْبٌ وَكِيعٌ فِيهِ عَيْنَانِ تُبْصِرَانِ وَأُذُنَانِ سَمِيعَتَانِh Buna göre kemâl-i kuvvet ve tahkîk ve zabt ve muhâfazasından kinâye olur, gûyâ ki ilkâ olunan şey’i re’ye’l-‘ayn görüp ve sem’a’l-üzün işitmiş gibi zabt ve itkân eder. Ve وَكِيعٌ [vekî’] Le’îm ve fürû-mâyeye denir; yukâlu: فُلاَنٌ وَكِيعٌ لَكِيعٌ أَيْ لَئِيمٌ Ve şol koça denir ki dâ’imâ sürünün önünce gidip sâ’ir koyunlar ona tâbi’ ola ki kösem ta’bîr olunur. Ve وَكِيعٌ [Vekî’] Esmâdandır: Vekî’ b. el-Cerrâh kibâr-ı zühhâd ve a’yân-ı muhaddisindendir, Sufyân-ı sevrî’den ve o tabakada olanlardan rivâyet-i ehâdîs eylemiştir ve tarîk-i Mekke’de Feyd nâm kal’a hâricinde mescidi vardır ki meşhûrdur ve orada vefât eyledi. Ve Vekî’ b. Muhriz ve Vekî’ b. 'Ades yâhûd hades muhaddislerdir.