when final hû, pers. pron., 3d. pers. sing. masc. (fem. هی, dual هما, pl. هم) 1. He, it. 2. God. 3. Any individual called to. 4. Thou! I say!.

interj. Hola! (Cry of a falconer to his hawk.).

i. [ânifu’l-beyân zamîr-i Arabîden me’hûz olup ancak vâvı harf-i med yani zamme-i sakîle-i makbûze sûretinde okunur.] Matlûb-ı kâinât olan vücûd-ı mutlak, Hakk Celle ve Âlâ hazretleri: هو الا لااله lâ ilâhe illâ hû. — Zikir ve mukâbelede dervîşânın lafza-i celâl makâmında kullandıkları tabîrdir.

هُوَ [Huve] (hâ’nın zammıyla) Sa’îd ilinde bir belde adıdır.

ismin sarfta mübeyyen envâı. Terkîblerinin ikinci cüz’üne ba:

O [müzekker zamir].

(a. zm.) : 1) üçüncü müfret (* tekil) şahıs zamîri : 0. 2) Allah, (bkz. : Hû 1.)

(a. h. i.) : 1) Allah. Yâ-hû : yâ Allah, (bkz. : hüve2… 2) sığınma, yalvarma. 3) n. gaibe, hitafo olarak eşhasa da söylenir : “Hû, neredesini” gibi.

O. Az kullanılan anlamları ise şunlardır; o (hayvanlar, cansızlar için).

اَلْهَوُّ [el-hevv] (hâ’nın fethi ve vâv’ın teşdîdiyle) Cânib ma’nâsınadır; yukâlu: قَعَدَ فِي هَوِّهِ أَيْ جَانِبِهِ Ve bacaya denir, كَوَّةٌ [kevvet] ma’nâsına.