اَلْهَلَكُ [el-helek] (fethateynle) Şol nesnedir ki aşağı düşer.

اَلْهَلْكُ [el-helk] (hâ’nın fethi ve lâm’ın sükûnuyla) Helâk kılmak, Temîm lügati üzere Ebû 'Ubeyd rivâyetinde; tekûlu: هَلَكَهُ يَهْلِكُهُ هَلْكًا مِنَ الْبَابِ الثَّانِي بِمَعْنَى أَهْلَكَهُ كَمَا يُقَالُ لَيْلٌ غَاضٍ أَيْ مُغِضٍ Ve غَاضِي [gâdî] muzlim ma’nâsınadır.

Ve اهْلك yok etmek.

a. pl. of هالك, q. v.

اَلْهَلَكُ [el-helek] (fethateynle) Kaht ve kurak senelere denir; müfredi هَلَكَةٌ [heleket]tir ve هَلَكَاتٌ [helekât] dahi denir fetehâtla. Ve هَلَكٌ [helek] Yedi kat arzın her birinin aralığına denir, yedinciye varınca kadar. Ve helâk olmuş hayvânın cîfesine denir. Ve dağın yukarısıyla aşağısının mâ-beynine denir ki yöre ta’bîr olunur. Ve mutlakan iki nesne aralığından olan boş yere ve havâya denir, zemîn ile sakf aralığı gibi. Ve yukarıdan aşağıya düşen nesneye denir.

Ölüm, yok olma.

Yok etmek.

Yok olmak, ölmek, helak olmak. Az kullanılan anlamları ise şunlardır; harap olmak, can vermek, çürümek, bozulmak, mahvolmak.

Yok olma, sonsuz yok oluş, ölüm.

vn. & s. A perishing; destruction, death.