اَلْهِبَلُّ [el-hibell] (hâ’nın kesri ve bâ’nın fethi ve lâm’ın teşdîdiyle هِجَفٌّ [hiceff] gibi) Eger insândan ve eger deveden sakîl ve müsinn olan kimse.

اَلْهُبَلُ [el-hubel] (hâ’nın zammı ve bâ’nın fethi ile) Bir putun ismidir ki zamân-ı câhiliyyette Ka’be-i müşerrefe’de idi.

اَلْهِبِلُّ [el-hibill] (طِمِرٌّ [timirr] vezninde) ve اَلْهِبَلُّ [el-hibell] (هِجَفٌّ [hiceff] vezninde) Gemi arslanı gibi tenû-mend adama 'alâ-kavlin pek uzun adama denir; mü’ennesi hâ’yladır; yukâlu: رَجُلٌ هِبِلٌّ وَهِبَلٌّ وَامْرَأَةٌ هِبِلَّةٌ وَهِبَلَّةٌ أَيْ عَظِيمٌ أَوْ طَوِيلٌ

اَلْهَبِلُ [el-hebil] (hâ’nın fethi ve bâ’nın kesriyle) Şol kurttur ki ehl-i hîle ola; yukâlu: ذِئْبٌ هَبِلٌ أَيْ مُحْتَالٌ

vn. & s. A mother’s losing her child; bereavement.

اَلْهِبِلُ [el-hibil] (إِبِلٌ [ibil] vezninde) İri cüsseli koca adama, kezâlik öylesi deveye ve devekuşuna denir.

اَلْهَبَلُ [el-hebel] (fethateynle) Vâlide veledini yavı kılmak ma’nâsınadır; yukâlu: هَبِلَتْهُ أُمُّهُ هَبَلًا مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ إِذَا ثَكِلَتْهُ Ve هَبَلٌ [hebel] Hâl ve şân ve şugl ma’nâsına müsta’meldir; ke-mâ se-yuzkeru.

(a. h. i.) : Kureyşlilerin en büyük putunun adı.

اَلْهِبِلُّ [el-hibill] (طِمِرٌّ [timirr] vezninde) ve اَلْهِبَلُّ [el-hibell] (هِجَفٌّ [hiceff] vezninde) Gemi arslanı gibi tenû-mend adama 'alâ-kavlin pek uzun adama denir; mü’ennesi hâ’yladır; yukâlu: رَجُلٌ هِبِلٌّ وَهِبَلٌّ وَامْرَأَةٌ هِبِلَّةٌ وَهِبَلَّةٌ أَيْ عَظِيمٌ أَوْ طَوِيلٌ

prop. n. 1. The chief idol of the Qureysh tribe. 2. A name of men; also of a clan of the Kelb tribe.