اَلنَّهْمُ [en-nehm] (وَهْمٌ [vehm] vezninde) Zîk-ı nefesle katı katı solumak ma’nâsınadır; yukâlu: نَهَمَ الرَّجُلُ نَهْمًا مِنَ الْبَابِ الثَّانِي إِذَا نَحَمَ Ve نَهْمٌ [nehm] ve نَهِيمٌ [nehîm] Haykırarak tehdîd ile zecr ve âzâr eylemek ma’nâsınadır; yukâlu: نَهَمَهُ نَهْمًا وَنَهِيمًا مِنَ الْبَابِ الثَّانِي إِذَا صَاتَ عَلَيْهِ وَتَوَعَّدَهُ وَزَجَرَهُ Ve نَهْمٌ [nehm] ve نَهِيمٌ [nehîm] ve نَهْمَةٌ [nehmet] Deveye yürümek için âzâr ile haykırmak ma’nâsınadır; yukâlu: نَهَمَ إِبِلَهُ نَهْمًا وَنَهِيمًا وَنَهْمَةً مِنَ الْبَابِ الثَّالِثِ وَالثَّانِي إِذَا زَجَرَهَا بِصَوْتٍ Ve çakıl taşı makûlesini fiske ile bir kimseye atmak ma’nâsınadır; yukâlu: نَهَمَ بِالْحَصَى إِذَا خَذَفَهُ

نِهْمٌ [Nihm] (nûn’un kesriyle) İbn Rebî’a’dır ki bir batn pederidir.

في iştahı olmak, hevesli olmak, iştahlı olmak.

اَلنَّهِمُ [en-nehim] (كَتِفٌ [ketif] vezninde) ve اَلنَّهِيمُ [en-nehîm] (أَمِيرٌ [emîr] vezninde)

sıf. fa. Dokuzuncu.

Heves, oburluk, iştahlılık. Az kullanılan anlamları ise şunlardır; iştah, açgözlülük, tamahkarlık, meraklılık, doyumsuzluk, aşırı istek.

(f. s.) : dokuzuncu, (bkz : tâsi’).

(a. i.) : 1) yemeğe şiddetli arzu duyma. 2) deve homurtusu.

Hevesli, obur, istekli, iştahlı, doyumsuz. Az kullanılan anlamları ise şunlardır; meraklı, pisboğaz, hırslı, tamahkar, açgözlü, gözü aç, iştahı yerinde, aşırı arzulu, boğazına düşkün.

اَلنَّهَمُ [en-nehem] (fethateynle) ve اَلنَّهَامَةُ [en-nehâmet] (سَلَامَةٌ [selâmet] vezninde) Pek aç gözlülükle ekl ve şürbe ziyâdesiyle düşkün olup şiba’ ve gınâ gelmez kertesinde harîs ve müştehî olmak ma’nâsınadır; yukâlu: نَهِمَ فِي الطَّعَامِ نَهَمًا مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ وَنُهِمَ عَلَى الْمَجْهُولِ وَهُوَ إِفْرَاطُ الشَّهْوَةِ فِي الطَّعَامِ وَأَنْ لَا يَمْتَلِئَ عَيْنُ الْآكِلِ وَلَا يَشْبَعَ Ve bir nesneye pek düşkün ârzû-mend olmak ma’nâsınadır; yukâlu: نَهِمَ بِكَذَا إِذَا أَوْلَعَ بِهِ