s. (dual نهران, obl. نهرین pl. انهر انهار، نهور،) A stream of running water; a river, a brook.

اَلنَّهْرُ [en-nehr] (nûn’un fethi ve hâ’nın sükûnuyla) ve اَلنَّهَرُ [en-neher] (fethateynle) Irmak.

Çıkışmak. Az kullanılan anlamları ise şunlardır; akmak, kızdırmak, azarlamak, ayıplamak, paylamak, haşlamak, terslemek.

اَلنَّهْرُ [en-nehr] (nûn’un fethi ve hâ’nın sükûnuyla ve 'ayn’ı harf-i halk olmakla fethiyle de câ’izdir) Su mecrâsına denir ki çay ve ırmak ta’bîr olunur, Fârisîde cûy ve rûd denir. Cem’i أَنْهَارٌ [enhâr]dır ve نُهْرٌ [nuhr] gelir nûn’un zammı ve hâ’nın sükûnuyla ve نُهُورٌ [nuhûr] gelir ve أَنْهُرٌ [enhur] gelir, أَفْلُسٌ [eflus] vezninde.

iz. ar. cm: enhâr. t: nehreyn. Akarsu, çay, ırmak: Tuna Nehri; enhâr-ı sağîre; Mâverâü’n-nehr = nehrin yani Ceyhun’un ötesindeki yerler. النهرين بين ما mâ-beyne’n-nehreyn = iki ırmak (başlıca Fırat’la Dicle) arası.

Irmak, nehir. Az kullanılan anlamları ise şunlardır; sütun (أَنْهُور, أَنْهُر), gazetede sütun, büyük akarsu, bol miktarda akış.

(a. i. enhâr, enhür, nühûr) : akarsu, çay; ırmak. Mâ-beyn-en-nehreyn “Dicle ile Fırat arasındaki yer” : Mezapotam. ya, Elcezîre. (bkz : nehreyn).

(a. i.) : 1) nehir. 2) genişlik, bolluk.

(f. i.) : göz. (bkz. : ayn, basar, çeşm).

اَلنَّهَرُ [en-neher] (fethateynle) Bolluk, se’at ma’nâsınadır.