اَلنَّكْلُ [en-nekl] (شَكْلٌ [şekl] vezninde) İşkence ve نَكَالٌ [nekâl]i kabûl eylemek ma’nâsınadır; yukâlu: نَكِلَ الرَّجُلُ نَكْلًا مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ إِذَا قَبِلَ النَّكَالَ

vn. & s. A receiving chastisement.

s. 1. A rope fastened to the bottom of a large skin bucket, as well as to the cross-piece at its mouth. 2. A constant, persistent warrior and campaigner. 3. An untiring horse.

s. (pl. انكال) 1. A severe bit for a horse. 2. A heavy chain or fetter. 3. Any instrument of punishment.

اَلنَّكَلُ [en-nekel] (fethateynle) نِكْلٌ [nikl]de lügattir, شِبْهٌ [şibh]le شَبَهٌ [şebeh] gibi.

اَلنَّكَلُ [en-nekel] (fethateynle) Şol kimsedir ki kavî ve mücerreb ola. Ve نَكَلٌ [nekel] Kavî ve mücerreb olan ata dahi derler. Ve fi’l-hadîsi: “إِنَّ اللهَ يُحِبُّ النَّكَلَ عَلَى النَّكَلِ” يَعْنِي الرَّجُلَ الْقَوِيَّ الْمُجَرَّبَ عَلَى الْفَرَسِ الْقَوِيِّ الْمُجَرَّبِ

اَلنِّكْلُ [en-nikl] (nûn’un kesri vekâf’ın sükûnuyla) Bukağı, kayd ma’nâsına. Ve نِكْلٌ [nikl] Kezâlik uyan demirine dahi derler, حَدِيدَةُ اللِّجَامِ ma’nâsına. Ve Ebû 'Ubeyd eyitti: نِكْلٌ [nikl] risâlet tarîkiyle bir yere gönderilen kimsenin kullandığı licâma derler. Ve نِكْلٌ [nikl] Şol kimseye dahi derler ki şedîd olup a’dâsına licâm mesâbesinde ola. Ve نِكْلٌ [nikl] Bir kimseyi zebûn eden belâya dahi derler; yukâlu: رَمَاهُ اللهُ بِنِكْلِهِ أَيْ بِمَا يُنَكِّلُهُ Ve نِكْلٌ [nikl] Kezâlik şedîd olan kimse, 'alâ-mâ se-yecî’u.