vn. & s. 1. A transporting, removing, carrying; transport, removal, conveyance. 2. A copying out a writing. 3. A translating a document, etc. 4. A telling, relating, recounting. 5. A transferring property. 6. A patching or mending a shoe, etc. 7. A putting a sock of hide or leather to the foot of a camel. 8. T. A changing one’s residence.

(vulg. for nakl), s. See nakl, s. No. 2.

اَلنَّكَالُ [en-nekâl] (سَحَابٌ [sehâb] vezninde) ve اَلنُّكْلَةُ [en-nuklet] (غُرْفَةٌ [gurfet] vezninde) ve اَلْمَنْكَلُ [el-menkel] (مَقْعَدٌ [mak’ad] vezninde) İşkence ve 'ukûbete denir ki sâ’irlere medâr-ı 'ibret olur, ne türlü olursa olsun; yukâlu: جَعَلَهُ نَكَالًا لَهُمْ وَنُكْلَةً وَمَنْكَلًا وَهُوَ مَا نَكَّلْتَ بِهِ غَيْرَكَ كَائِنًا مَا كَانَ Ve مَنْكَلٌ [menkel] مَقْعَدٌ [mak’ad] vezninde) Kayaya denir, صَخْرٌ [sahr] ma’nâsına.

s. 1. (pl. انقال نقال،) A patched boot or shoe. 2. (vulg. nukl) Fruit and appetizers, eaten when wine is drunk.

اَلنَّقِيلُ [en-nekîl] (nûn’un fethiyle) At nakıllamağa denir; yukâlu: فَرَسٌ ذُو نَقِيلٍ أَيْ سُرْعَةِ نَقْلِ الْقَوَائِمِ Ve garîb adama denir; mü’ennesi نَقِيلَةٌ [nekîlet]tir ve نَقِيلٌ [nekîl] denir hâ’sız; yukâlu: رَجُلٌ نَقِيلٌ أَيْ غَرِيبٌ وَامْرَأَةٌ نَقِيلَةٌ وَنَقِيلٌ Ve yağmur yağmış yerden yağmadık yere akıp gelen sel suyuna denir; yukâlu: سَيْلٌ نَقِيلٌ إِذَا جَاءَ مِنْ أَرْضٍ مَمْطُورَةٍ إِلَى غَيْرِهَا Ve bir türlü yürüyüşe denir ki murâd adımları tîz tîz alarak yürümektir.

اَلنَّقْلُ [en-nakl] (nûn’un fethi ve kâf’ın sükûnuyla) Bir nesneyi yerinden bir âher yere göçürmek ma’nâsınadır; yukâlu: نَقَلَ الشَّيْءَ نَقْلًا مِنَ الْبَابِ الْأَوَّلِ إِذَا حَوَّلَهُ Ve نَقْلٌ [nakl] Eski çizmeye ve meste ve eski papuca denir, nûn’un kesriyle ve fethateynle de lügattır; cem’i أَنْقَالٌ [enkâl] ve نِقَالٌ [nikâl] gelir nûn’un kesriyle; tekûlu: جَاءَنَا فِي خُفِّ نَقْلٍ وَنَعْلٍ نِقْلٍ أَيْ خَلَقٍ Ve masdar olur, devenin taştan taşırkayıp mecrûh olan tabanına deriden yama vurmak ma’nâsına; tekûlu: نَقَلْتُ خُفَّ الْبَعِيرِ إِذَا رَقَعْتَهُ Ve fersûde olmuş çizmeyi yâhûd papucu yamayıp meremmet ve ıslâh eylemek ma’nâsınadır; tekûlu: نَقَلْتُ الْخُفَّ أَوِ النَّعْلَ إِذَا أَصْلَحْتَهُ Ve yırtık esvâbı yamamak ma’nâsınadır; tekûlu: نَقَلْتُ الثَّوْبَ إِذَا رَقَّعْتَهُ Ve نَقْلٌ [nakl] 'İşret mezesine denir ki üzerine tenâvül olunan nevâleden 'ibârettir. Ve ba’zen nûn’u mazmûm olur, 'alâ-kavlin zammesi hatâdır; yukâlu: تَفَكَّهُوا بِالنَّقْلِ وَهُوَ مَا يُتَنَقَّلُ بِهِ عَلَى الشَّرَابِ Ve develeri kendi başlarına su içmeğe alıştırmak ma’nâsınadır; tekûlu: نَقَلْتُ الْإِبِلَ إِذَا جَعَلْتَهَا تَشْرَبُ نِقَالًا

(a. i.) : meze, çerez.

(a. i.) : 1) bir şeyi başka bir yere götürme. 2) taşıma, aktarma, geçirme.

iz. ar. 1. Bir yerden bir yere götürme, diğer mahalle geçirme, taşıma: zahîreyi harmandan anbara nakl etmek; hastaları hastahâneye nakl ettiler. 2. Tebdîl-i menzil ü mekân etme, taşınma, göç: bu yaz yalıya nakl edecek misiniz? Birkaç güne kadar nakl edeceğiz. 3. Yazı ve resim vesâire sûretini çıkarma, aynını alma, kaldırma: hakk olunacak resmi, yazıyı ibtidâ çamaşırın üzerine nakl ederler. 4. Hikâye, rivâyet: tuhaf bir vaka, bir sergüzeşt nakl etti; size Hind’de gördüğüm ahvâli nakl edeyim. 5. Ağızdan ağıza veya kitaplar vâsıtasıyla vâsıl olup bilinen ve akıl ile bulunması mümkün olmayan şey: umûr-ı dîniyyede yalnız akıl ile hareket olunmaz, nakle de riâyet olunur. 6. Bir lisândan diğer bir lisâna çevirme, tercüme: Fransızca’dan lisânımıza nakl olunmuş birçok kitaplar vardır; eski Yunanîlerin ekser âsâr-ı fenniyyesi Arabîye nakl olunmuştur.

اَلنِّكْلُ [en-nikl] (nûn’un kesriyle) Kendisiyle işkence ve 'ukûbet olunacak şey’e denir; ve minhu yukâlu: إِنَّهُ لَنِكْلُ شَرٍّ أَيْ يُنَكَّلُ بِهِ أَعْدَاءُهُ Ya’nî a’dâsına medâr-ı tenkîl ve 'ukûbettir. Ve şiddetli bukağıya denir; cem’i أَنْكَالٌ [enkâl]dir. 'Alâ-kavlin âteşten olan bukağıya denir. Kâle’ş-şârih ve minhu kavluhu ta’âlâ: ﴿إِنَّ لَدَيْنَا أَنْكَالًا وَجَحِيمًا﴾ فَالنِّكْلُ اَلْقَيْدُ الشَّدِيدُ أَوْ قَيْدٌ مِنْ نَارٍ Ve نِكْلٌ [nikl] Bir gûne at gemine 'alâ-kavlin menzil süren ulakların kullandıkları geme denir, kantarma ve şebeş gibi. Ve licâm demirine ıtlâk olunur ki atı zabt eder. Ve yulara ıtlâk olunur.