(a. i. nüsha’nın c.) : nüshalar. (bkz. : nüsha). Tekmîl-i nüsah etmek : medresede takîbedilmesi şart olan bütün dersleri okuyup bitirmek.

iz. ar. 1. Fesh ve lağv etme, hükümsüz bırakma: Kur’ân-ı Kerîm Tevrat’ın ahkâmını nesh etmiştir. 2. Bir kitabın sûretini alma, bir nüshasını çıkarma, kopya etme, istinsâh. 3. Başlıca kitap istinsâhında müstamel ve Yâkut-ı Müsta’sımî’nin icat-kerdesi olan yazı nev’i ki, el-yevm tıbâatta dahi başlıca o nev’i müsta’meldir: nesh yazmak, hatt-ı nesh. 4. Başka şekle koma, sûret ve kalıp değiştirme.

is. cm. ar. fd. Nüsha. ba. نسخه Nüsha.

vn. & s. 1. An abolishing, doing away with something by substitution, abolition; abrogation. 2. An effacing. 3. A transcribing a book. 4. The small text of Arabic writing, used in Turkey for transcribing or printing books. 5. A transforming; especially, a transmigration of the soul from one human body to another.

اَلنَّسْخُ [en-nesh] (nûn’un fethi ve sîn’in sükûnuyla) Zâ’il kılmak; yukâlu: نَسَخَتِ الشَّمْسُ الظِّلَّ أَيْ أَزَالَتْهُ Ve نَسْخٌ [nesh] Tagyîr ma’nâsına da gelir; yukâlu: نَسَخَتِ الرِّيحُ آثَارَ الدَّارِ إِذَا غَيَّرَتْهَا Ve نَسْخٌ [nesh] Bir kitâbın nüshasın almağa dahi derler; yukâlu: نَسَخْتُ الْكِتَابَ Ve نَسْخٌ [nesh] Bir nassın hikmeti onu misli olan nass zâ’il kılmak.