(a. i.) : 1) bir şeyi yerinden koparma, sökme. 2) kaldırma, yok etme. 3) can çekişme. Hâlet-i nez’ : can çekişme, (bkz. : hâl-i intizâr).

Can çekişme, çıkarma, atma, ayırma, görevden alma, giderme. Az kullanılan anlamları ise şunlardır; çekip çıkarma, ızdırap, koparma, kıvranma, yolma, acı çekme, uzaklaştırma, ortadan kaldırma, izale, devre dışı bırakma, son nefes, azletme.

الى meyletmek. Az kullanılan anlamları ise şunlardır; الى istemek, الى özlemek, الى başvurmak, عن terketmek, ölmek üzere olmak, çekip çıkarmak, eğilmek, dışarı çekmek, yatmak, sökmek, uzatmak, yönelmek, uzaklaştırmak, eğilimi olmak, görevden almak, yatkın olmak, çalmak (yeşile vb.), yüz tutmak.

Çıkarmak. Az kullanılan anlamları ise şunlardır; uzaklaştırmak.

اَلنُّزَّعُ [en-nuzza’] (رُكَّعٌ [rukka’] vezninde) Erkek isteyen kösnük koyunlara ve keçilere ıtlâk olunur; yukâlu: غَنَمٌ نُزَّعٌ إِذَا كَانَتْ تَطْلُبُ الْفَحْلَ

vn. & s. A pulling out or off; a tearing a thing away.

اَلنَّزْعُ [en-nez’] (nûn’un fethi ve zâ’nın sükûnuyla) Bir nesneyi yerinden koparmak; tekûlu: نَزَعْتُ الشَّيْءَ أَنْزَعُهُ نَزْعًا مِنَ الْبَابِ الثَّالِثِ إِذَا قَلَعْتَهُ Ve نَزْعٌ [nez’] Rûh çıkmağa dahi derler; yukâlu: فُلَانٌ فِي النَّزْعِ أَيْ فِي قَلْعِ الْحَيَاةِ Ve yay çekmeğe dahi derler; yukâlu: نَزَعَ فِي الْقَوْسِ إِذَا مَدَّهَا

(نَ) [ ع. ] (مص م.) حالت جان کندن، احتضار.