اَلنَّثْرُ [en-nesr] (nûn’un fethi ve sâ’nın sükûnuyla) Saçmak; yukâlu: نَثَرْتُ الشَّيْءَ أَنْثُرُهُ نَثْرًا مِنَ الْبَابِ الْأَوَّلِ Ve bir nesneyi nefesle dağıtmak ma’nâsına da gelir. Ve fi’l-hadîsi: إِذَا اسْتَنْشَقْتَ فَانْثُرْ”

(نَ) [ ع. ] (اِ.) نوشته غیرمنظوم، نوشته‌ای که شعر نباشد.

اَلنَّشِيرُ [en-neşîr] (أَمِيرٌ [emîr] veznine) Peştemâle ve fûtaya ıtlâk olunur; yukâlu: إِذَا دَخَلْتَ الْحَمَّامَ فَعَلَيْكَ بِالنَّشِيرِ أَيِ الْمِئْزَرِ Ve henüz dövülmeyip yerinde yığın olan ekin harmanına denir.

vn. & s. 1. A scattering broadcast.

اَلنَّشْرُ [en-neşr] (حَشْرٌ [haşr] vezninde) Râyiha-i tayyibeye denir. 'Alâ-kavlin e’amdır ve ‘alâ-re’yin nisvân kısmı uyuduktan sonra zuhûr eden ağzının ve yanlarının râyihasına denir. Ve bu yayılmak ma’nâsından me’hûzdur. Ve نَشْرٌ [neşr] ve نُشُورٌ [nuşûr] (ظُهُورٌ [zuhûr] vezninde) Masdar olur, meyyiti ihyâ eylemek ma’nâsınadır. Ve bu ma’nâda lâzım olurlar, dirilmek, hayât ma’nâsına; yukâlu: نَشَرَ اللهُ الْمَوْتَى فَنَشَرُوا نَشْرًا وَنُشُورًا مِنَ الْبَابِ اْلأَوَّلِ أَيْ أَحْيَاهُمْ فَحَيُوا Ve نَشْرٌ [neşr] Şol çayıra ıtlâk olunur ki yerinde kurumuş olup ‘akib-i sayfta yağmur sebebiyle tâzelenip yeşermiş ola; sonradan hayât bulduğu sebebiyle. Ve نَشْرٌ [neşr] Ağacın yaprağı her tarafa dağılmak ma’nâsınadır; yukâlu: نَشَرَتْ أَوْرَاقُ الشَّجَرِ بِمَعْنَى انْتَشَرَتْ Ve ağaç yapraklanmak ma’nâsınadır; yukâlu: نَشَرَ الشَّجَرُ إِذَا أَوْرَقَ Ve uyuz olmak ma’nâsınadır; yukâlu: نَشَرَ نَشْرُهُ أَيْ جَرَبُهُ Ve câme makûlesi nesneyi yayıp açmak ma’nâsınadır ki طَيٌّ [tayy] mukâbilidir; yukâlu: نَشَرَ الثَّوْبَ وَنَحْوَهُ إِذَا بَسَطَهُ Ve ağaç yonmak ma’nâsınadır; yukâlu: نَشَرَ الْخَشَبَ إِذَا نَحَتَهُ Ve dağıtmak ma’nâsınadır; yukâlu: نَشَرَ الشَّيْءَ إِذَا فَرَّقَهُ Ve نَشْرٌ [neşr] Şol perâkende kavm ve cemâ’ate ıtlâk olunur ki bir ser-gerdenin zîr-i cem’ ü zabtında olmaya. Bunda fethateynle de lügattir. Ve burada نَشْرٌ [neşr], مَنْشُورٌ [menşûr] ma’nâsınadır; yukâlu: جَاءَ الْقَوْمُ نَشْرًا وَنَشَرًا أَيْ مُتَفَرِّقِينَ لاَ يَجْمَعُهُمْ رَئِيسٌ Ve نَشْرٌ [neşr] Nebât bitmeğe başlamak ma’nâsına müsta’meldir ki hayâtıdır; yukâlu: مَا أَحْسَنَ نَشْرَ النَّبْتِ أَيْ بَدْءَ نَبَاتِهَا Ve bir haberi fâş ve şâyi’ kılmak ma’nâsına müsta’meldir; yukâlu: نَشَرَ الْخَبَرَ نَشْرًا مِنَ الْبَابِ الثَّانِي وَالْأَوَّلِ إِذَا أَذَاعَهُ Ve نَشْرٌ [Neşr] Esâmîdendir. Muhammed b. Neşr muhaddisîndendir ki ondan Leys b. Ebî Suleym rivâyet-i hadîs eyledi. Ve نَشْرٌ [neşr] Bulutlu günde yel esmek ma’nâsınadır ki bulutu neşr eder; yukâlu: نَشَرَتِ الرِّيحُ إِذَا هَبَّتْ يَوْمَ غَيْمٍ Ve mecnûna yâhûd hastaya rukye ve efsûn eylemek ma’nâsınadır ki 'illetini neşr ve izâle eder; yukâlu: نَشَرَ عَنِ الْمَجْنُونِ وَالْمَرِيضِ إِذَا رَقَاهُ Ve نُشُورٌ [nuşûr] Yere yağmur yağmakla nebât bitirmek ma’nâsınadır; yukâlu: نَشَرَتِ الْأَرْضُ نُشُورًا إِذَا أَصَابَهَا الرَّبِيعُ فَأَنْبَتَتْ

Saçmak. Az kullanılan anlamları ise şunlardır; dağıtmak.

Serpiştirmek. Az kullanılan anlamları ise şunlardır; على üzerine) saçmak, düz yazı olarak yazmak, dağıtmak, düzyazı olar yazmak, saçmak, yaymak, serpmek, tohum ekmek.

(a. i.) : manzum olmıyan söz.

Saçma, dağıtma, nesir. Az kullanılan anlamları ise şunlardır; düz yazı, düzyazı, yayma.

vulg. nesir, s. Prose.