s. (pl. مواقع) 1. A place where a thing falls or an event happens. 2. A place, site, locality; a proper or usual object of some act. 3. A special or proper place; T. the place special to a class of passengers. 4. A place or time of setting of a heavenly body. 5. A case, a circumstance.

a. (fem. موقعە) 1. That makes or lets fall, or lets happen. 2. Who attacks in fight. 3. Who plays or sings correctly.

Kayıtlı, imzalı. Az kullanılan anlamları ise şunlardır; kayda geçmiş.

sıf. ar. s. Muvakka’a. [vuku’dan imf. tef’îl] tuğrâ-yı hümâyûnla muvaşşah.

İmzalayan, imza sahibi.

Yer. Az kullanılan anlamları ise şunlardır; etki, durum, sahne, mahal, düşme zamanı, nokta, olay yeri, mevzi, merkez, mevki.

(a. i.) : fermanlara tuğra çeken kimse.

(a. i. c. : mevâki’) : 1) yer. 2) nakil vasıtalarında yer sınıfı. mevki’-i iktidar : hükümet başı.

Yer. Az kullanılan anlamları ise şunlardır; düştüğü yer, mevzi, sahne, durum, tutum, etki, düşme zamanı, mevki, statü, link (bil.), web sitesi, mahal, mekân, yerleşim yeri, ev, internet siesi.

iz. ar. cm: mevâki’. [vuku’dan im.] 1. Yer, mahal, mevzi’, cây: bu mevkide; bu söz mevkiindedir. 2. Bir şeyin vukûa geldiği ve bulunduğu yâhut lüzum gösterdiği mahal: mevki-i harp, posta mevkii; mevki-i icrâ. 3. Vapur ve demiryol ve tiyatro gibi umûmî bir mahalde, verilen ücrete göre sınıfı değişen yer: birinci, ikinci, üçüncü mevki. 4. Vapur vesâir vesâit-i nakliyyede fazla ücret verenlere mahsus mümtâz mahal: mevki kamarası, mevki bileti, mevkide oturmak. 5. Asker ikâmetgâhı: mevki kumandanı, mevâki-i müstahkeme.