اَلْمُفْرَطُ [el-mufrat] (مُكْرَمٌ [mukrem] vezninde) إِفْرَاطٌ [ifrât]tan ism-i mef’ûldür, hâli üzere terk olunup unutulmuş nesneye denir. Ve minhu kavluhu ta’âlâ: ﴿وَأَنَّهُمْ مُفْرَطُونَ﴾ أَيْ مَنْسِيُّونَ مَتْرُوكُونَ فِي النَّارِ أَوْ مُقَدَّمُونَ مُعَجَّلُونَ إِلَيْهَا وَقُرِئَ بِكَسْرِ الرَّاءِ أَيْ مُجَاوِزُونَ لِمَا حُدَّ لَهُمْ

s. (pl. مفارط) An utmost limit, end.

Aşırı. Az kullanılan anlamları ise şunlardır; en uç, ekstrem, kuduruk, müfrit, coşkun, cüretkar, taşkın, azgın, fahiş, ifrat derecesinde, heyecanlı.

sıf. ar. s. Müfrita. [fart’dan if. ifti‘âl] ifrât derecesinde olan, hadd-i itidâlden ziyâde olan, mübâlağalı, ifrâtlı: bir gayret-i müfrita ile çalışıyor.

Savurgan, israf eden, müsrif.

(a. s. fart’dan) : ifrat eden, sınırı geçen, ileri vardıran, aşırı. Muhabbet-i müfrite : aşırı sevgi.

(a. s. Fart’dan) : aşırı giden; eksik işleyen, kusur yapan.

(a. s.) : pek büyük.

(a. s.) : terk olunup unutulmuş.

Abartılı.