اَلْمَعْلَمُ [el-ma’lem] (مَقْعَدٌ [mak’ad] vezninde) Mazinne ma’nâsınadır; yukâlu: هُوَ مَعْلَمُ الْخَيْرِ أَيْ مَظِنَّتُهُ Ve şol eser ve nişâna denir ki onunla bir nesneye istidlâl olunur, yol nişânı gibi.

s. (pl. معالم) 1. A place in which a thing is known to be. 2. A person in whom a certain quality is known to exist. 3. Anything by which a traveler finds his way; a. guide post, etc. 4. An indication, a symptom. 5. A place in or near Mekka where pilgrims have to perform rites; also, a rite of pilgrimage; also, a beast offered as a victim at the conclusion of the pilgrimage.

Öğretmen, muallim, eğitmen, eğitici, usta, hoca. Az kullanılan anlamları ise şunlardır; öğretici, okutman, müderris, kitabı mukaddesi şerh eden, üstat.

iz. ar. cm: mu‘allimîn. [ilm’den if. tef‘îl] 1. Bir şey öğreten, talim eden, talimci: asker muallimi. 2. Ders veren, ilim okutan, müderris, hoca: mekteb muallimi; muallimîn maâşâtı.

Öğrenim görmüş, eğitimli, kalifiye, işaretlenmiş, mühürlenmiş, eğitilmiş, damgalanmış.

(a. s. ilm’den) : işaretlenmiş, belirtilmiş.

(a. s. ilm’den) : tâlim görmüş, talimli. Muallem asker : tâlim görmüş asker.

(a. i. c. : maâlim) : iz, eser, nişan.

(a. s. ve. ‘m’ den e. : muallimin) : tâlim eden, öğreten, "öğretmen, hoca. muallim-i evvel : Aristo. muallim-i sânî : Fârâbî.

sıf. ar. s. Mualleme. [ilm’den imf. tef‘îl] talim olunmuş, talim öğrenmiş, talimli: muallem asker.