اَلْمَعْلَمُ [el-ma’lem] (مَقْعَدٌ [mak’ad] vezninde) Mazinne ma’nâsınadır; yukâlu: هُوَ مَعْلَمُ الْخَيْرِ أَيْ مَظِنَّتُهُ Ve şol eser ve nişâna denir ki onunla bir nesneye istidlâl olunur, yol nişânı gibi.

s. (pl. معالم) 1. A place in which a thing is known to be. 2. A person in whom a certain quality is known to exist. 3. Anything by which a traveler finds his way; a. guide post, etc. 4. An indication, a symptom. 5. A place in or near Mekka where pilgrims have to perform rites; also, a rite of pilgrimage; also, a beast offered as a victim at the conclusion of the pilgrimage.

Yol işareti. Az kullanılan anlamları ise şunlardır; mesken, alamet, nişan, vücudun hatları, çehre, hatlar, yol gösteren levha, işaret direği, kilometre taşı, mil taşı, aşama noktası, dönüm noktası, önemli bir olay, özellik, nitelik, vasıf, yol gösteren işaret, ayırt edici özellik, sınır, iz, mekan.

iz. ar. cm: mu‘allimîn. [ilm’den if. tef‘îl] 1. Bir şey öğreten, talim eden, talimci: asker muallimi. 2. Ders veren, ilim okutan, müderris, hoca: mekteb muallimi; muallimîn maâşâtı.

Öğrenim görmüş, eğitimli, kalifiye, işaretlenmiş, mühürlenmiş, eğitilmiş, damgalanmış.

(a. s. ilm’den) : işaretlenmiş, belirtilmiş.

(a. s. ilm’den) : tâlim görmüş, talimli. Muallem asker : tâlim görmüş asker.

(a. i. c. : maâlim) : iz, eser, nişan.

(a. s. ve. ‘m’ den e. : muallimin) : tâlim eden, öğreten, "öğretmen, hoca. muallim-i evvel : Aristo. muallim-i sânî : Fârâbî.

sıf. ar. s. Mualleme. [ilm’den imf. tef‘îl] talim olunmuş, talim öğrenmiş, talimli: muallem asker.