(a. s. îrfân’dan) : 1) herkesçe bilinen, tanınmış, belli. 2) meşhur. Ünlü. Kavl-i ma’röf : meşhur, ünlü söz. 3) şeriatın emrettiği, uygun gördüğü. Emri bi-l-ma’rûf nehyi an-il-münker : şerîatın emirlerini ve yasaklarını, halka bildirme.

sıf. ar. s. Ma‘rûfe. [irfân’dan imf.] 1. Bilinen malûm: kürre-i arzın eskiden maruf cihetleri. 2. Şöhretli, meşhur, müteâref, herkesin bildiği: kendisi maruf adamdır. 3. Şerîatın emrettiği, şer‘an makbul ve müstahsen olan: عن المنكر نهى امر بالمعروف emr-i bi’l-maruf nehy-i ani’l-münker = evâmir ve nevâhî-i şer‘iyyenin halka teblîği.

sıf. fa. Bilinmeyen, bilinmez, meçhûl.

a. & s. (fem. معروفە) 1. Known, well known. 2. (A tradition) well known to have been reported, but by a reporter of weak authority. 3. (gram.) (A verb) of the active voice. 4. (gram) (A letter و or ی) used as a vowel in Turkish or Persian with the value of û or î. 5. Kind, considerate. 6. Right, reasonable. 7. s. Any proper or pious act. 8. s. Any kindness. 9. s. Munificence. 10. s. A gift or alms.

اَلْمَعْرُوفُ [el-ma’rûf] (mîm’in fethi ve râ’nın zammı ve meddiyle) Şol kimsedir ki elinde o makûle cirâhati ola; yukâlu: عَرَفَ الرَّجُلُ فَهُوَ مَعْرُوفٌ إِذَا خَرَجَتْ بِهِ تِلْكَ الْقُرْحَةُ Ve مَعْرُوفٌ [ma’rûf] Makbûl olan nesneye de derler, مُنْكَرٌ [munker]in mukâbilidir. Ve مَعْرُوفٌ [ma’rûf] İhsâna dahi derler.