s. (n. u. مسكە) Musk.

اَلْمَسَكُ [el-mesek] (fethateynle) Şol bileziklerdir ki deniz bağası kemiğinden ve fîl kemiğinden olur.

اَلْمِسِّيكُ [el-missîk] (سِكِّيتٌ [sikkît] vezninde) ve اَلْمُسَكَةُ [el-museket] (هُمَزَةٌ [humezet] vezninde) ve اَلْمُسُكُ [el-musuk] (عُنُقٌ ['unuk] vezninde) Bunlar da bahîl ve mümsik şahsa denir; yukâlu: رَجُلٌ مِسِّيكٍ وَمُسَكَةٌ وَمُسُكٌ أَيْ بَخِيلٌ Ve مِسِّيكٌ [missîk] Çok su alan kırbaya ıtlâk olunur; yukâlu: سِقَاءٌ مِسِّيكٌ أَيْ كَثِيرُ الْأَخْذِ لِلْمَاءِ Ve مُسَكَةٌ [museket] (هُمَزَةٌ [humezet] vezninde) Şol eli kuvvetli zûr-dest adama denir ki bir nesneyi tutup zabt eyledikte bir kimse onu elinden kurtarmağa kâdir olmaya; yukâlu: رَجُلٌ مُسَكَةٌ إِذَا أَمْسَكَ بِشَيْءٍ لَمْ يُقْدَرْ عَلَى تَخْلِيصِهِ مِنْهُ Bunun cem’i مُسَكٌ [musek]tir, صُرَدٌ [surad] vezninde.

s. (n. u. مسكە) Bracelets (not of metal).

s. (n. u. مسكە, pl. مسوك) A hide, a pelt; especially, a lamb-skin.

اَلْمِشْقُ [el-mişk] (mîm’in kesriyle) Gövdesi çelimsiz adama denir, ke-mâ se-yuzkeru. Ve mîm’in kesri ve fethiyle aşı boyasına denir; yukâlu: صَبَغَهُ بِالْمِشْقِ أَيْ بِالْمَغْرَةِ

اَلْمَسَكُ [el-mesek] (fethateynle) Boynuzdan ve bağadan ve fîl kemiğinden düzülmüş bileziklere ve halhâllara denir; müfredi مَسَكَةٌ [meseket]tir. Ve suyu içmeyip tutan pek yerlere ıtlâk olunur.

(a. i.) : misk, Asya’nın yüksek dağlarında yaşayan bir cins ceylânın erkeğinin karın derisi altındaki bir bezden çıkarılan güzel kokulu madde, (bkz : müşk).

اَلْمَشْقُ [el-meşk] (رَشْقٌ [reşk] vezninde) Mızrak dürtmekte ve vurmakta, ‘alâ-kavlin hâssaten kamçıyla vurmakta ve ta’âm yemekte sür’at eylemek ma’nâsınadır; yukâlu: مَشَقَ الطَّعْنَ وَالضَّرْبَ أَوْ بِالسَّوْطِ وَالْأَكْلِ مَشْقًا مِنَ الْبَابِ اْلأَوَّلِ إِذَا أَسْرَعَ Esâs’ta ve Mukaddime’de bunlar kitâbeti dahi ilhâk eylemiştir, niteki meşhûr ve mütedâveldir, lâkin mü’ellif tefrîk eylemiştir. Ve مَشْقٌ فِي الْكِتَابَةِ [meşk fi’l-kitâbet] hurûfları uzatmaktan ya’nî hatt-ı celî gibi uzun uzun keşîdeli yazmaktan ‘ibârettir; yukâlu: مَشَقَ فِي الْكِتَابَةِ إِذَا مَدَّ حُرُوفَهَا Ve مَشْقٌ [meşk] Bir türlü cimâ’ eylemek ma’nâsınadır ki murâd sür’atli cimâ’ eylemektir. Ve taramak ma’nâsınadır; yukâlu: مَشَقَ شَعْرَهُ إِذَا مَشَطَهُ Ve bir nesneyi sünüp uzamak için çekmek ma’nâsınadır, yaş deri çekmesi gibi; yukâlu: مَشَقَ الشَّيْءَ إِذَا جَذَبَهُ لِيَمْتَدَّ Ve esvâb yırtmak ma’nâsınadır; yukâlu: مَشَقَ الثَّوْبَ إِذَا مَزَقَهُ Ve za’îf za’îf ta’âm yemek ma’nâsına olmakla gûyâ ki zıdd olur, zîrâ sür’at-i ekl ma’nâsına da gelir, niteki zikr olundu. Ve sütü azca sağmak ma’nâsınadır; yukâlu: مَشَقَ النَّاقَةَ إِذَا حَلَبَهَا قَلِيلًا Ve hâssaten kirişi yumuşamak için çekip sündürmek ma’nâsınadır; yukâlu: مَشَقَ الْوَتَرَ إِذَا مَدَّهُ لِيَلِينَ Ve bir nesne ince uzun olmak ma’nâsınadır; yukâlu: مُشِقَتِ الْجَارِيَةُ عَلَى بِنَاءِ الْمَجْهُولِ وَيُقَالُ فِي قَدِّهًا مَشْقٌ وَقَدٌّ مَمْشُوقٌ أَيْ طَوِيلٌ مَعَ رِقَّةٍ Ve davar çayırın iyi ve hoş olanlarını otlamak ma’nâsınadır; yukâlu: مَشَقَتِ الْإِبِلُ الْكَلَأَ إِذَا أَكَلَتْ أَطَايِبَهُ Ve bir adam ta’âmdan bir mikdârcasını yiyip çoğunu kapta komak ma’nâsınadır; yukâlu: مَشَقَ الطَّعَامَ إِذَا أَبْقَى مِنْهُ أَكْثَرَ مِمَّا أَكَلَ Ve cedîd libâs bacağa sürünmekle yakıp acıtmak ma’nâsınadır; yukâlu: مَشَقَ الثَّوْبُ الْجَدِيدُ السَّاقَ إِذَا حَرَقَهَا بِالْإِصَابَةِ

vn. & s. A holding fast.