s. (pl. امرار) 1. Myrrh. 2. A name of men; and of a tribe.

a. (fem. مرە) Bitter.

اَلْمُرُّ [el-murr] (mîm’in zammıyla) Acı nesneye denir, حُلْوٌ [hulv] mukâbilidir; yukâlu: ثَمَرٌ مُرٌّ ضِدُّ حُلْوٍ Ve bir dârû-yı ma’rûf adıdır ki mürr-i sâfî ta’bîr olunur, mugaylân ağacına şebîh ve dikenli bir şecerin zamkıdır. Uç kısm be-gâyet acı olur. Su’âle nâfi’ ve tılâsı 'akreb les’ine ve süfûfu solucanlar ihrâcına müfîddir. Cem’i أَمْرَارٌ [emrâr] gelir. Ve مُرٌّ [Murr] Esâmîdendir: Temîm b. Udd b. tâbiha ve Murr b. ‘Amr, tayyi’ kabîlesindendir.

s. A murmur; a murmuring.

A pleonastic particle sometimes placed before a noun or prononun in the accusative or dative case; as, مر مر دم را the man, to the man; مرآن را to that, etc.

اَلْمَرُّ [el-merr] (mîm’in fethi ve râ’nın teşdîdiyle) ve اَلْمُرُورُ [el-murûr] (ظُهُورٌ [zuhûr] vezninde) Geçip gitmek ma’nâsınadır; yukâlu: مَرَّ الرَّجُلُ مَرًّا وَمُرُورًا مِنَ الْبَابِ اْلأَوَّلِ إِذَا جَازَ وَذَهَبَ Ve mef’ûlün bih ile ve hبh ile ve عَلَى ile sılalandıkta uğramak ma’nâsına isti’mâl olunur; yukâlu: مَرَّهُ وَبِهِ عَلَيْهِ إِذَا جَازَ عَلَيْهِ ve kavluhu ta’âlâ: ﴿فَلَمَّا تَغَشَّيهَا حَمَلَتْ حَمْلاً خَفِيفًا فَمَرَّتْ بِهِ﴾ أَيِ اسْتَمَرَّتْ بِهِ Ve مَرٌّ [merr] İpe denir, حَبْلٌ [habl] ma’nâsına. Ve demir bele denir, مِسْحَاةٌ [mishât] ma’nâsına, 'alâ-kavlin sapına denir. Ve مَرٌّ [merr] Bir adama safrâ galebe eylemek ma’nâsınadır, ke-mâ se-yuzkeru. Ve bir nesneye ip çekip bağlamak ma’nâsınadır; yukâlu: مَرَّ بَعِيرَهُ مَرًّا إِذَا شَدَّ عَلَيْهِ الْمِرَارَ أَيِ الْحَبْلَ

i. fa. cm: mîrân. [ar. emîr’den] 1. Âmir, reîs, baş. 2. Bey: mîrim = beyim. || ميرآخور mîrahûr, ميرآلاى miralay, ميرلوا mîrlivâ, ميرميران mîrimîrân vesâire mürekkeplerine bak.

(f. s.) : elli [sayı] , (bkz. : hamsin, hamsûn, pençâh).

sıf. ar. Acı, telh; el-hakku mürrün. ≡ iz. ar. Bir nevi Yemen zamkı: mürr- i sâfî.

vn. & s. A passing, passing along; passage; Iapse, flux.