sıf. ar. s. Mürekkebe. [rükûb’dan imf. tef‘îl] iki veya ziyâde şeyin karışmasından hâsıl olan, müteaddid unsur veya cüzden mütekevvin, sade ve düz olmayan: cism-i mürekkeb; esmâ-i mürekkebe; bu harç kireç ve kumdan mürekkeptir.

اَلرُّكُوبُ [er-rukûb] (قُعُودٌ [ku’ûd] vezninde) ve اَلْمَرْكَبُ [el-merkeb] (مَقْعَدٌ [mak’ad] vezninde) Binmek ve süvâr olmak ma’nâsınadır; yukâlu: رَكِبَ الْفَرَسَ رُكُوبًا وَمَرْكَبًا مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ إِذَا عَلاَهُ Ve günâh yâhûd bir nâ-sezâ fi’l işlemek ma’nâsına isti’mâl olunur, gûyâ ki fi’l-i mezbûre rükûb etmiş olur; yukâlu: رَكِبَ الذَّنْبَ إِذَا اقْتَرَفَهُ

Bileştirici, kelime, unsur, eleman, montajcı.

sıf. ar. s. Mürekkebe. [rükûb’dan imf. tef‘îl] iki veya ziyâde şeyin karışmasından hâsıl olan, müteaddid unsur veya cüzden mütekevvin, sade ve düz olmayan: cism-i mürekkeb; esmâ-i mürekkebe; bu harç kireç ve kumdan mürekkeptir.

Akümülatör.

Gemi. Az kullanılan anlamları ise şunlardır; kayık, sandal, tekne, bot, filika, her türlü deniz taşıtı.

(a. s. rükûb’dan) : terkibeden, bir *bileşiği meydana getiren, fiz. *bileşen.

(a. s. rükûb’dan. c. : mürekkebât) : 1) terkîbedilmiş, iki veya daha çok şeylerin karışmasından meydana gelen, (bkz : halita). 2) kim. , fels. , gr. bileşik, fr. coınposé. Cehl-i mürekkeb : bilmediğini bile bilmemek suretiyle olan cahillik. Faiz-i mürekkeb. (bkz. : faiz). 3) yazı mürekkebi, fr. encre, (bkz. : Midas).

Bileşik, kompleks, alaşım. Az kullanılan anlamları ise şunlardır; من oluşmuş, من meydana gelen, (üzerine عَلَى, e فِي) kurulu, kompoze, derleme, karma, bileşim, karışık, karmaşık, komplike, kişisel inanç, içten gelen duygu, karışım, bağımlı, meydana gelmiş, halita.

iz. ar. cm: merâkib. [rükûb’dan im.] 1. Nakl için binilecek şey; hayvan, araba vesâire gibi. 2. Bilhassa gemi, sefîne: merâkib-i bahriye. 3. tr. Eşek, hımar, har: merkebe binmek, beyaz merkepler meşhûrdur. [lisânımızda, başlıca birinci mana-yı Arabîsinden me’hûz olan bir mana ile müsta‘meldir.]