a. (fem. مرجعە) 1. That makes or lets return. 2. Who traces or refers to a source, etc. 3. Who stretches out the hand. 4. That returns to a former condition; especially to a good condition. 5. That gives a good profit, profitable. 6. Who buys or takes an article in exchange.

a. (fem. مرجعە) Made or let return; renewed, repeated, reciprocated; repudiated.

iz. ar. cm: merâci‘ [rücû‘’den im.] 1. Dönülecek yer, geri gelinecek mahal, ma‘âd. n. 2. Mürâcaat olunacak yer, herkesin işini gördürmek ve müşkülünü hallettirmek için başvuracağı mahal veya şahıs: hânesi, ihtiyaç sâhiplerinin mercii olmuştu; kendisi mercî‘-i heveskârân-ı ilm ü hüner idi. 3. Bir idâre veya memurun tâbi olduğu nezâret ve dâire-i resmiyye: vülâtın mercii, dâhiliye nezâreti’dir; merci‘-i resmîsine yazdı.

vulg. merca‘, s. (pl. مراجع) 1. A place to which return is made; also, a goal. 2. A place to which reference is made or recourse had, also a source to which a thing is referred. 3. A court with legal jurisdiction in a case. 4. Recourse, reference. 5. (vulg. for مرجح) A Cashmere shawl of the best quality.

اَلرَّجْعُ [er-rec’] (سَجْعٌ [sec’] vezninde) ve اَلْمَرْجَعُ [el-merca’] (مَقْعَدٌ [mak’ad] vezninde) ve اَلْمَرْجِعُ [el-merci’] (مَنْزِلٌ [menzil] vezninde) Müte’addîlerdir, geri döndürmek ma’nâsınadır; yukâlu: رَجَعَ الشَّيْءَ عَنِ الشَّيْءِ وَإِلَيْهِ رَجْعًا وَمَرْجَعًا وَمَرْجِعًا إِذَا صَرَفَهُ وَرَدَّهُ Ve söz muhataba nef’ vermek ma’nâsına müsta’meldir ki menfa’ati ona ‘â’id olur; tekûlu: رَجَعَ كَلاَمِي فِيهِ إِذَا أَفَادَ Ve dâbbeye yem yaramak ma’nâsına müsta’meldir ki nef’i ric’atle münteci’ olur; yukâlu: رَجَعَ الْعَلَفُ فِي الدَّابَّةِ إِذَا نَجَعَ Ve رَجْعٌ [rec’] Bir mahalle gönderilmiş mektûbun cevâbına ıtlâk olunur, رُجُوعَةٌ [rucû’at] gibi, ke-mâ se-yuzkeru. Ve yağmura ıtlâk olunur; مَرْجُوعٌ [mercû’] ma’nâsınadır, havâ’ sudan ahz eylediğini redd eylemiştir; tekûlu: رَزَقَنَا اللهُ رَجْعَ السَّمَاءِ أَيِ الْمَطَرَ Ve nef’ ve fâ’ide ma’nâsına müsta’meldir ki gayra rücû’ eder; yukâlu: لَيْسَ لَهُ مِنْهُ رَجْعٌ أَيْ نَفْعٌ وَفَائِدَةٌ Ve bahârda biten nebâta ıtlâk olunur; gûyâ ki sonradan ric’at eylemiştir. Ve bir recülün ismidir. Ve su durağı yere ıtlâk olunur ki onda su anafor eder; yukâlu: لاَ يَجْرِي الْمَاءُ إِذَا قَدَّمَهُ رَجْعٌ أَيْ مَمْسَكٌ Ve göle ıtlâk olunur, غَدِيرٌ [gadîr] ma’nâsına, mevclerinin terâcu’ u tasavvuruna mebnîdir. ‘Alâ-kavlin şol göle denir ki sel suyu ona terâcu’ eylemekle min-ba’d irkilmeyip ilerisine nüfûz eyleye. Cem’i رِجَاعٌ [ricâ’] ve رِجْعَانٌ [ric’ân] gelir râ’ların kesriyle ve رُجْعَانٌ [ruc’ân] gelir râ’nın zammıyla. Ve ba’zılar ‘indinde رَجْعٌ [rec’] ‘ale’l-‘umûm suya ıtlâk olunur, her gûne ric’ati tasavvuruyla. Ve hayvân fışkısına ıtlâk olunur, ‘alef hâlinden ric’at eylediği için. Ve sel suyunun mümtedd olduğu yere denir. Ve yüksek su akıntısının üst tarafına denir ki onda su müctemi’ olmaya, oraya akıp aşağısına nüzûl eyleye; cem’i رُجْعَانٌ [ruc’ân]dır râ’nın zammıyla. Ve رَجْعُ الْكَتِفِ [rec’u’l-ketif] Bedende kürek kemiğinin aşağısına ıtlâk olunur ki çevrilir, dirseğin ve dizlerin çevrintileri gibi; مَرْجِعٌ [merci’] dahi denir. Ve رَجْعٌ [rec’] Dâbbe adımını atmak, 'alâ-kavlin attıktan sonra ellerini geri almak ma’nâsına müsta’meldir; yukâlu: رَجَعَتِ الدَّابَّةُ رَجْعًا إِذَا خَطَى أَوْ رَدَّ خَطْوَتَهَا فِي السَّيْرِ Ve iğne ile bedene na’l kesmek ma’nâsına müsta’meldir, tekerrürü i’tibârıyla; yukâlu: رَجَعَتِ الْوَاشِمَةُ بَدَنَهَا إِذَا خَطَّتْ

İade edilen.

(a. s. rücû’dan) : kim. 'indirgen, redaktör, fr. reducteur.

(a. i. rücû’dan. c. : merâci’) : 1) rücû edilecek, dönülecek yer. 2) müracaat olunacak, başvurulacak yer, kimse.

Sığınılacak yer, başvurulacak mevki, kaynak, merci, yetkin makam, yetkili, referans. Az kullanılan anlamları ise şunlardır; dönüş, başlangıç noktası, rücu etme huk., otorite, yetkili makam, kaynakça, uzman, eksper, yararlanılan, bilirkişi, ehil, üstad, erbap, çıkış noktası, dönüş yeri, dönüş zamanı, bilimsel kaynak, sözüne güvenilir kişi.

اَلرُّجُوعُ [er-rucû’] (قُعُودٌ [ku’ûd] vezninde) ve اَلْمَرْجِعُ [el-merci’] (مَنْزِلٌ [menzil] vezninde) ve اَلْمَرْجِعَةُ [el-merci’at] (مَنْزِلَةٌ [menzilet] vezninde ki bu iki şâzdır, zîrâ bâb-ı sânîden kıyâs 'ayn’ın fethiyle gelmektir) ve اَلرُّجْعَى [er-ruc’â] (بُشْرَى [buşrâ] vezninde) ve اَلرُّجْعَانُ [er-ruc’ân] (râ’nın zammıyla) Geri dönmek ma’nâsınadır; yukâlu: رَجَعَ الرَّجُلُ رُجُوعًا وَمَرْجِعًا وَمَرْجِعَةً وَرُجْعَى وَرُجْعَانًا مِنَ الْبَابِ الثَّانِي إِذَا انْصَرَفَ Ve tekûlu’l-'Arab: “اَلشَّيْخُ يَمْرَضُ يَوْمَيْنِ فَلاَ يَرْجِعُ شَهْرًا” أَيْ لاَ يَثُوبُ إِلَيْهِ جِسْمُهُ وَقُوَّتُهُ Ya’nî “Pîr adam iki gün hasta olsa bir aya kadar bedel-i mâ-yetehallel olacak kuvvet ve tâkâti geri gelip evvelki kertesini bulamaz.”