a. (fem. مدخلە) 1. Made or let to enter; inserted; imported. 2. Into which an entry has been effected. 3. Suspected or accused; convicted.

اَلْمَدْخَلُ [el-medhal] (mîm’in ve hâ’nın fethiyle) Girmek, دُخُولٌ [duhûl] ma’nâsına. Ve girecek yer, mevzi’-i duhûl ma’nâsına; tekûlu: دَخَلْتُ مَدْخَلًا حَسَنًا أَيْ دُخُولًا حَسَنًا وَدَخَلْتُ مَدْخَلَ صِدْقٍ أَيْ مَحَلَّ دُخُولٍ مِنْهُ

اَلدُّخُولُ [ed-duhûl] (قُعُودٌ [ku’ûd] vezninde) ve اَلْمَدْخَلُ [el-medhal] (مَقْعَدٌ [mak’ad] vezninde) Girmek ma’nâsınadır; yukâlu: دَخَلَ الدَّارَ دُخُولًا وَمَدْخَلًا مِنَ الْبَابِ الْأَوَّلِ نَقِيضُ خَرَجَ Ve bâ’ harfiyle müte’addî olur; tekûlu: دَخَلْتُ بِهِ إِذَا أَدْخَلْتَهُ

s. (pl. مداخل) 1. A place of entrance, an inlet, a mouth; a door. 2. A time of ingress; a beginning. 3. An item of income. 4. A principle or axiom, as a means of ingress to a science. 5. An influence producing an effect.

اَلدِّخْلَةُ [ed-dihlet] (dâl’ın kesriyle) Bir levnin levn-i âhere karışmasına denir. Ve دِخْلَةٌ [dihlet] ve مَدْخَلٌ [medhal] (مَقْعَدٌ [mak’ad] vezninde) Meslek ve mezheb ma’nâsınadır; yukâlu: هُوَ حَسَنُ الدِّخْلَةِ وَالْمَدْخَلِ أَيِ الْمَذْهَبِ فِي أُمُورِهِ

iz. ar. [duhûl’den ism-i mef‘ûl ve masdar-ı mîmî] 1. Girecek yer, kapı, ağız: mağazanın medhali pek dar idi. 2. Girilecek cihet, girinti: evin medhali güzel olmalıdır. 3. Başlangıç, mebde’, bir ilim ve fenden en evvel okunacak muhtasar risâle: medhal-i hendese. 4. Karışma, parmak, dahl, müdâhale: acaba onun bu işte medhali var mıdır?

(s. s.) : idhâl olunmuş, dâhil edilmiş, girdirilmiş, sokulmuş.

(a. i. dühûl’den) : 1) dâhil olacak, girecek yer, kapı, antre, fr. entree. 2) başlangıç. 3) giriş.

(a. s. dahl’den) : idhâl, dâhil eden, girdiren, sokan, (bkz. : müdmic).

اَلْإِدْخَالُ [el-idhâl] (hemzenin kesriyle) ve اَلْمُدْخَلُ [el-mudhal] (mîm’in zammıyla ve hâ’nın fethiyle masdar-ı mîmî olarak) Girdirmek ma’nâsınadır; tekûlu: أَدْخَلْتُهُ إِدْخَالًا وَمُدْخَلًا إِذَا صَيَّرْتَهُ دَاخِلًا