(a. i. hareket’den) : 1) mat. hareketli bir noktanın güttüğü yol. 2) astr. bir gök cisminin hareketinde ağırlık merkezinin geometri bakımından yeri, 'yörünge, fr. orbite.

(a. s. hareket’den) : 1) tahrîk eden, harekete getiren, oynatan. 2) kışkırtan, ayartan, dürten. 3) fels. *devitken. 4) kim. *karmaç.

Motor, güdü. Az kullanılan anlamları ise şunlardır; hareket ettiren, etken, kışkırtıcı, sürücü, dürtü, amil, neden, hareket ettirici, harekete geçirici, teşvik edici, özendirici, uyarı etkisi, içtepi, itki, itme, provokatör, sebep olan, dinamo, tahrik eden, muharrik.

Mermi yolu, güzergah.

Harekeli.

iz. ar. [hareket’den im. — lugat-ı müvellede olup, م mim’in kesriyle galattır. — müterâdifi olan “medâr” müreccahtır] 1. ht. Bir seyyârenin hareket-i devriyye-i seneviyyesini icrâ ettiği dâire-i mevhûme, bu devrinde geçtiği yer, medâr: Zühre’nin mahreki. 2. as. Merminin mebde’den hedefe kadar kat ettiği mesâfede çizdiği kavs, mermi yolu.

اَلْمَحْرَكُ [el-mahrek] (مَقْعَدٌ [mak’ad] vezninde) Boynun yukarı gelen tarafından köküne denir; yukâlu: ضَرَبَهُ مَحْرَكَهُ وَهُوَ أَصْلُ الْعُنُقِ مِنْ أَعْلَاهَا

a. (fem. محركە) That moves, causes to move.