a. & s. (fem. مثلثە) 1. Made three; made up of three parts or elements; especially, a triangle. 2. Divided into three parts, reduced to a third part. 3. A syrup or wine, reduced to a third by boiling. 4. The constellation of the Triangle. 5. Three-dotled (letter). 6. (An Arabic word) of which the first or second radical takes all three vowels. 7. A talisman divided into nine small squares by trisection. 8. A triplet of hemistichs, such that the antecedent parts of each, when put together, make up the fourth hemistich.

a. (fem. مثلثە) 1. That triples. 2. That divides into three. 3. (A muslim) who rejects 'Ali as a rightful caliph, but admits Ebu-Bekr, 'Omer, and 'Osman. 4. Who asserts the doctrine of three Gods, or three Persons in one God.

ثُلاَثَ [sulâse] (sâ-yı evvelin zammıyla) ve مَثْلَثَ [meslese] (mîm’in fethiyle) ثَلاَثَةً ثَلاَثَةً kelimelerinden ma’dûllerdir.

s. (pl. مثالث) A third or triple-twisted string of a lute.

اَلْمُثَلَّثُ [el-muselles] (تَثْلِيثٌ [teslîs]ten ism-i mef’ûldür) Tabhla iki sülsü gidip bir sülsü kalmış şarâba denir, ehl-i 'işret beyninde مُثَلَّثٌ [muselles] ile müte’âreftir. Kütüb-i fıkhiyyede hükm-i mahsûsu vardır, dimâg edenler mürâca’atle neş’e-yâb olalar. Ve مُثَلَّثٌ [muselles] Üç köşeli şey’e denir, شَكْلٌ مُثَلَّثٌ ma’lûmdur.

sıf. ar. s. Müsellese. [selâse’den imf. tef‘îl] 1. Üçlü, üç kat, üç şeyden ibâret, üç kısımdan mürekkep: ittifâk-ı müselles = üç devlet beynindeki ittifâk. 2. Üç köşeli, üç dıl‘ ile muhât: şekl-i müselles. ≡ iz. ar. 1. rt. [hendesede] üç köşeli ve üç dıl‘ ile muhât şekil: müselles-i kâimü’z-zâviye (dik açılı üçgen), müselles-i münfericü’z-zâviye (geniş açılı üçgen), müselles-i mütesâviyü’l-ıdlâ‘ (eşkenar üçgen), müselles-i mütesâviyü’s-sâkayn (ikizkenar üçgen) vesâire. 2. Üç kere kaynatılıp koyulaşmış ve bahârât ve şekerle karışık meşrûb (içecek).

Ud tellerinin üçüncüsü.

Üçgen, üçer üçer, üç noktalı harf. Az kullanılan anlamları ise şunlardır; üçlü, üç köşeli, üç köşeli parça, üç katı, delta, üç kere sürülen arazi.

Üçer üçer.

اَلْمُثَلِّثُ [el-musellis] (مُحَدِّثٌ [muhaddis] ve مُحْسِنٌ [muhsin] veznlerinde) Şol kimseye ıtlâk olunur ki sultân ve vâlî ve hâkim 'indinde halkı gamz ve si’âyet eder ola. Kendi nefsini ve o adamı ve sultân ve vâlîyi 'urza-i helâk eylediği için ıtlâk olunmuştur; tekûlu: تَجَنَّبْ عَنْ فُلاَنٍ فَإِنَّهُ مُثَلِّثٌ أَوْ مُثْلِثٌ أَيِ السَّاعِي بِأَخِيهِ عِنْدَ السُّلْطَانِ لِأَنَّهُ يُهْلِكُ ثَلاَثَةً: نَفْسَهُ وَأَخَاهُ وَالسُّلْطَانَ