اَلْمُبْرِمُ [el-mubrim] (مُحْسِنٌ [muhsin] vezninde) بَرَمٌ [berem] ya’ni iri meşe ağacı yemişini derip devşiren adama denir. Ve بُرْمَةٌ [burmet] dedikleri çömlek yapan, ‘alâ-kavlin dağlardan o çömlek taşlarını kat’ eden adama denir; yukâlu: رَجُلٌ مُبْرِمٌ أَيْ صَانِعُ الْبُرْمَةِ أَوْ هُوَ مَنْ يَقْتَلِعُ حِجَارَتَهَا مِنَ الْجِبَالِ Ve sakîl ve girân-cân kimseye ıtlâk olunur, gûyâ ki hem-demlerinin vücûdlarını kal’ ve kam’ eder; yukâlu: رَجُلٌ مُبْرِمٌ أَيْ ثَقِيلٌ Ve dâ’imâ beyhûde ve bî-ma’nâ efsâne-gûy olan kimseye ıtlâk olunur; yukâlu: هُوَ مُبْرِمٌ أَيْ غَثُّ الْحَدِيثِ

s. (pl. مبرمە) A spindle.

Rahatsızlık veren.

اَلْمُبْرَمُ [el-mubrem] (مُكْرَمٌ [mukrem] vezninde) İki kat bükülmüş iplikle dokunmuş sevbe denir; yukâlu: ثَوْبٌ مُبْرَمٌ أَيِ الْمَفْتُولُ الْغَزْلِ طَاقَيْنِ Ve bir cins bez ismidir ki boğası dedikleridir, taşra memleketlerde mebrûm ta’bîr ederler,iki kat iplikten nesc olunur.

Bükülmüş.

İğ. Az kullanılan anlamları ise şunlardır; dingil, kirmen.

(a. s.) : ibram eden, zorlıyan, zorlayıcı. 2) mânâsız sözlerle can sıkan [adam]

(a. s.) : kaçınılmaz, vazgeçilmez, önlenemez. Belâ-yi mübrem : kaçınılmaz belâ. Kazâ-yi mübrem : önlenemez kader.

Sağlam, onaylı, geri alınamaz. Az kullanılan anlamları ise şunlardır; kaçınılmaz, kesinleşmiş, nihai, tastikli, kesin, geri dönüşü olmayan.

sıf. ar. Muhkem, sağlam, zarûriyyü’l-vuku, redd ve defi muhâl: kazâ-i mübrem; belâ-i mübrem.