اَللَّهْمُ [el-lehm] (وَهْمٌ [vehm] vezninde ve hâ’nın fethiyle) Bir nesneyi hemân bir def’ada yutmak ma’nâsınadır, yukâlu: لَهِمَ الشَّيْءَ لَهْمًا مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ إِذَا ابْتَلَعَهُ بِمَرَّةٍ

اَللِّهَمُّ [el-lihemm] (خِدَبٌّ [hidebb] vezninde) Pek fikr ve rüşd ve endîşe sâhibi lebîb ve dânâ olarak kerîm ve 'azîmü’l-kifâye ve kesîrü’l-'atâ adama denir; cem’i لِهَمُّونَ [lihemmûn]dur; yukâlu: هُوَ لِهَمٌّ أَيْ رَغِيبُ الرَّأْيِ جَوَادٌ عَظِيمُ الْكِفَايَةِ Ve bahr-i 'azîme denir. Ve soyu pâk ve be-gâyet yüğrük ata denir, kezâlik soyu pâk ve her husûsta sâ’iri sâbık adama denir. Ve Lihemm b. Celhab, Cedîs kabîlesinden ve fî-zâtihi sâbık ve cevâd bir kimsedir.

Onların var, onlar için.

allah affetsin.

Onların.

Yutuvermek, yakıp kül etmek.

(a. e.) : leh kelimesinin cemi ve tesniye (ikilik) şekilleri.

(a. i.) : bir nesneyi hemen yutma.

Obur. Az kullanılan anlamları ise şunlardır; açgözlü, iştahlı, pisboğaz.

lehimlemek vesâire. ba: لهيم lehim vesâire.