Tartışmak.

لَدْنُ [ledn] (lâm’ın fethi ve dâl’ın sükûnuyla) ve لَدِنٌ [ledin] (كَتِفٌ [ketif] vezninde) ve لُدْنٌ [ludn] (lâm’ın zammıyla) ve لَدْنِ [ledni] (جَيْرِ [ceyri] vezninde) ve لَدْ [led] (lâm’ın fethiyle كَمْ [kem] vezninde) ve لُدْ [lud] (lâm’ın zammıyla) ve لَدًا [leden] (lâm’ın fethi ve tenvînle) ve لُدُنٌ [ludun] (zammeteynle) ve لُدُ [ludu] (kezâlik zammeteynle) ve لَدَى [ledâ] lâm’ın fethi ve elifin kasrıyladır. Ve لَدَى [ledâ] kelimesinin هَلْ [hel]-i istifhâmiyye ma’nâsına vürûdu dahi mesmû’ olmuştur. Mü’ellif gerçi لَدُنْ [ledun] ile لَدَى [ledâ] kelimesini bir 'add eyledi, lâkin Şeyh Radî fark edip dedi ki لَدُنْ [ledun] kelimesi zamân ve mekânın evvel ve ibtidâsından mu’teberdir, onun için ekserî harf-i cerr olan مِنْ kelimesine mukârin olur. Ve لَدَى [ledâ] kelimesinde ibtidâ ma’nâsı lâzım değildir. Ve عِنْدَ kelimesi min-haysu’t-tasrîf e’ammdır. Ve لَدُنْ [ledun] kelimesi mâ-ba’dini izâfetle cerr eder, lâkin غُدْوَةٌ [gudvet] kelimesini nasb eder.

اَللَّدُّ [el-ledd] (مَدٌّ [medd] vezninde) ve اَللُّدُودُ [el-ludûd] (قُعُودٌ [ku’ûd] vezninde) لَدُودٌ [ledûd] dedikleri zikr olunan ağız devâsı tertîb eylemek ma’nâsınadır; yukâlu: لَدَّ اللَّدُودَ لَدًّا وَلُدُودًا مِنَ الْبَابِ اْلأَوَّلِ إِذَا عَمِلَهُ Ve لَدٌّ [ledd] Bir adamın ağızı ağrısına huni ile bir yanından devâ vaz’ eylemek ma’nâsınadır; yukâlu: لَدَّ فُلاَنًا اللَّدِيدَ إِذَا صَبَّ فِي أَحَدِ شِقَّيْ فَمِهِ اللَّدُودَ Ve bir kimse ile husûmet eylemek ma’nâsınadır; yukâlu: لَدَّهُ إِذَا خَصَمَهُ Ve habs eylemek ma’nâsınadır; yukâlu: لَدَّهُ إِذَا حَبَسَهُ Ve şedîdü’l-husûmet olmak ma’nâsınadır; tekûlu: لَدَدْتَ يَا فُلاَنُ لَدًّا أَيْ صِرْتَ أَلَدَّ Ve لَدٌّ [ledd] Çuvala denir.

لَدْنُ [ledn] (lâm’ın fethi ve dâl’ın sükûnuyla) ve لَدِنٌ [ledin] (كَتِفٌ [ketif] vezninde) ve لُدْنٌ [ludn] (lâm’ın zammıyla) ve لَدْنِ [ledni] (جَيْرِ [ceyri] vezninde) ve لَدْ [led] (lâm’ın fethiyle كَمْ [kem] vezninde) ve لُدْ [lud] (lâm’ın zammıyla) ve لَدًا [leden] (lâm’ın fethi ve tenvînle) ve لُدُنٌ [ludun] (zammeteynle) ve لُدُ [ludu] (kezâlik zammeteynle) ve لَدَى [ledâ] lâm’ın fethi ve elifin kasrıyladır. Ve لَدَى [ledâ] kelimesinin هَلْ [hel]-i istifhâmiyye ma’nâsına vürûdu dahi mesmû’ olmuştur. Mü’ellif gerçi لَدُنْ [ledun] ile لَدَى [ledâ] kelimesini bir 'add eyledi, lâkin Şeyh Radî fark edip dedi ki لَدُنْ [ledun] kelimesi zamân ve mekânın evvel ve ibtidâsından mu’teberdir, onun için ekserî harf-i cerr olan مِنْ kelimesine mukârin olur. Ve لَدَى [ledâ] kelimesinde ibtidâ ma’nâsı lâzım değildir. Ve عِنْدَ kelimesi min-haysu’t-tasrîf e’ammdır. Ve لَدُنْ [ledun] kelimesi mâ-ba’dini izâfetle cerr eder, lâkin غُدْوَةٌ [gudvet] kelimesini nasb eder.

لَدْنُ [ledn] (lâm’ın fethi ve dâl’ın sükûnuyla) ve لَدِنٌ [ledin] (كَتِفٌ [ketif] vezninde) ve لُدْنٌ [ludn] (lâm’ın zammıyla) ve لَدْنِ [ledni] (جَيْرِ [ceyri] vezninde) ve لَدْ [led] (lâm’ın fethiyle كَمْ [kem] vezninde) ve لُدْ [lud] (lâm’ın zammıyla) ve لَدًا [leden] (lâm’ın fethi ve tenvînle) ve لُدُنٌ [ludun] (zammeteynle) ve لُدُ [ludu] (kezâlik zammeteynle) ve لَدَى [ledâ] lâm’ın fethi ve elifin kasrıyladır. Ve لَدَى [ledâ] kelimesinin هَلْ [hel]-i istifhâmiyye ma’nâsına vürûdu dahi mesmû’ olmuştur. Mü’ellif gerçi لَدُنْ [ledun] ile لَدَى [ledâ] kelimesini bir 'add eyledi, lâkin Şeyh Radî fark edip dedi ki لَدُنْ [ledun] kelimesi zamân ve mekânın evvel ve ibtidâsından mu’teberdir, onun için ekserî harf-i cerr olan مِنْ kelimesine mukârin olur. Ve لَدَى [ledâ] kelimesinde ibtidâ ma’nâsı lâzım değildir. Ve عِنْدَ kelimesi min-haysu’t-tasrîf e’ammdır. Ve لَدُنْ [ledun] kelimesi mâ-ba’dini izâfetle cerr eder, lâkin غُدْوَةٌ [gudvet] kelimesini nasb eder.

vn. & s. 1. A preparing a kind of gargle. 2. A treating the mouth with gargle. 3. A confining, imprisoning. 4. A disputing or litigating. 5. A being disputatious or litigious.

a. pl. of الد Very disputatious or litigious (men).

اَللَّدُّ [el-ledd] (lâm’ın fethiyle) Çuval ma’nâsına ki içine metâ’ korlar. Ve husûmet ma’nâsına da gelir; yukâlu: لَدَّهُ يَلُدُّهُ مِنَ الْبَابِ الْأَوَّلِ إِذَا خَصَمَهُ

اَللُّدُّ [el-ludd] (lâm’ın zammıyla) أَلَدُّ [eledd]in cem’i, şedîdü’l-husûmet olan kimseler ma’nâsına; yukâlu: قَوْمٌ لُدٌّ Ve لُدٌّ [Ludd] Şâm’da bir yerin adıdır.