اَللَّبْسُ [el-lebs] (lâm’ın fethi ve bâ’nın sükûnuyla) Mültebis kılmak, müştebih kılmak ma’nâsına; tekûlu: لَبَسْتُ عَلَيْهِ الْأَمْرَ أَلْبِسُ مِنَ الْبَابِ الثَّانِي إِذَا خَلَطْتَ مِنْ قَوْلِهِ تَعَالَى ﴿وَلَلَبَسْنَا عَلَيْهِمْ مَا يَلْبِسُونَ﴾ (الأنعام 9)Ve لَبْسٌ [lebs] Zulmet karışmağa dahi derler.

اَللُّبْسُ [el-lubs] (lâm’ın zammı ve bâ’nın sükûnuyla) Giymek; yukâlu : لَبِسْتُ الثَّوْبَ أَلْبَسُهُ لُبْسًا مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ

اَللِّبْسُ [el-libs] (lâm’ın kesriyle) Bu dahi câmeye denir. Ve سِمْحَاقٌ [simhâk] ma’nâsına müsta’meldir ki cild ile lahm aralığında olan zar gibi yufka dericeğize denir. Ve لِبْسُ الْكَعْبَةِ [libsu’l-ka’bet] kisvetinden ‘ibârettir. Ve bir nev’ sevbe denir ki لِبْسَةٌ [libset] dahi denir.

vn. & s. 1. A putting on or wearing a garment. 2. A living, consorting with one’s wife permanently.

اَللُّبْسُ [el-lubs] (lâm’ın zammıyla) Esvâb giymek ma’nâsınadır; yukâlu: لَبِسَ الثَّوْبَ لُبْسًا مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ إِذَا اسْتَتَرَ بِهِ Mü’ellifin Basâ’ir’de beyânına göre لَبِسَ mâddesi setr ma’nâsına mevzû’ olmakla ma’ânî-i sâ’ire ondan müteferri’dir. Ve bir kimse bir hatun ile bir müddet er ve 'avret olmak ma’nâsına müsta’meldir; libâs dâ’imî giyilmeyip eskidikten sonra tarh olunduğu tasavvuruna mebnîdir; yukâlu: لَبِسَ فُلاَنٌ اِمْرَأَةً إِذَا تَمَتَّعَ بِهَا زَمَانًا Ve bir cemâ’at ile vâfir zamân birlikte olarak üns ve zindegânî eylemek ma’nâsına müsta’meldir; yukâlu: لَبِسَ قَوْمًا إِذَا تَمَلَّى بِهِمْ دَهْرًا Ve bir adam bütün civânlığı hengâmını bir hatunla imrâr eylemek ma’nâsına müsta’meldir; yukâlu: لَبِسَ فُلاَنٌ فُلاَنَةً عُمْرَهُ إِذَا كَانَتْ مَعَهُ شَبَابَهُ كُلَّهُ Bunda عُمْرُهُ kaydıyla mukayyed olur.

iz. ar. 1. Giyme. n. 2. İki şeyi birbirinden fark edememe. [iltibâs daha müsta‘meldir.]

(a. i.) : Kâbe’ye örtülen örtü.

(a. i.) : 1) giyecek şey. 2) iki şeyi bir birinden ayırt edememe, (bkz. : iltibas).

(a. i.) : giyme.

s. 1. Anything put on or worn, a garment. 2. A kind of cloth.