اَللُّبْسُ [el-lubs] (lâm’ın zammıyla) Esvâb giymek ma’nâsınadır; yukâlu: لَبِسَ الثَّوْبَ لُبْسًا مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ إِذَا اسْتَتَرَ بِهِ Mü’ellifin Basâ’ir’de beyânına göre لَبِسَ mâddesi setr ma’nâsına mevzû’ olmakla ma’ânî-i sâ’ire ondan müteferri’dir. Ve bir kimse bir hatun ile bir müddet er ve 'avret olmak ma’nâsına müsta’meldir; libâs dâ’imî giyilmeyip eskidikten sonra tarh olunduğu tasavvuruna mebnîdir; yukâlu: لَبِسَ فُلاَنٌ اِمْرَأَةً إِذَا تَمَتَّعَ بِهَا زَمَانًا Ve bir cemâ’at ile vâfir zamân birlikte olarak üns ve zindegânî eylemek ma’nâsına müsta’meldir; yukâlu: لَبِسَ قَوْمًا إِذَا تَمَلَّى بِهِمْ دَهْرًا Ve bir adam bütün civânlığı hengâmını bir hatunla imrâr eylemek ma’nâsına müsta’meldir; yukâlu: لَبِسَ فُلاَنٌ فُلاَنَةً عُمْرَهُ إِذَا كَانَتْ مَعَهُ شَبَابَهُ كُلَّهُ Bunda عُمْرُهُ kaydıyla mukayyed olur.