اَلْكَوْنُ [el-kevn] (عَوْنٌ ['avn] vezninde) ve اَلْكَيْنُونَةُ [el-keynûnet] (صَيْرُورَةٌ [sayrûret] vezninde ki دَيْمُومَةٌ [deymûmet] gibi tahfîfen vâv yâ’ya mübeddeldir ki vezni فَعْلُولَةٌ [fa’lûlet] olur yâhûd aslı كَيْوَنُونَةٌ [keyvenûnet]tir, فَيْعَلُولَةٌ [fey’alûlet] vezninde, vâv yâ’ya kalb ve idgâm ve tahfîf olunmuştur) Olmak, hades ma’nâsınadır ki bir nesnenin hudûs ve vukû’undan 'ibârettir, Fârisîde bûden mürâdifidir; yukâlu: كَانَ الشَّيْءُ يَكُونُ كَوْنًا وَكَيْنُونَةً إِذَا حَدَثَ Nahviyyûn ona tâmme ıtlâk ederler ki وَجَدَ ve وَقَعَ ve ثَبَتَ ve حَدَثَ ma’nâsınadır. Ekserî ahdâsa dâhil olur, li-nüktetin zevâta da dâhil olur. Ve كَانَ kelimesi ki fi’l-i mâzîdir, eger mücerred zamân-ı mâzîden ‘ibâret olursa fi’l-i nâkıs olmakla habere muhtâc olur, fâ’ilini ismiyyet üzere ref’ ve mef’ûlünü haberiyyet üzere nasb eder. Ve bunun masdarı كَوْنٌ [kevn] ve كِيَانٌ [kiyân] ve كَيْنُونَةٌ [keynûnet]tir; yukâlu: كَانَ زَيْدٌ قَائِمًا أَيْ وَقَعَ مِنْهُ الْقِيَامُ فِي الْمَاضِي وَانْقَطَعَ