اَلْكَوَّةُ [el-kevvet] (kâf’ın fethi ve zammı ve vâv’ın teşdîdiyle) ve اَلْكَوُّ [el-kevv] (hâ’sız) Hânenin duvarında olan bacaya ve deliğe denir. Ve ‘inde’l-ba’z büyüğüne كَوٌّ [kevv] denir hâsız ve küçüğüne كَوَّةٌ [kevvet] denir; cem’i كُوًى [kuvâ] gelir مُدْيَةٌ [mudyet] ve مُدًى [mudâ] gibi ve كُوَاءٌ [kuvâ’] gelir, غُرَابٌ [gurâb] vezninde; yukâlu: وَضَعَ فِي الْحَائِطِ كَوَّةً وَكَوًّا أَيْ خَرْقًا Şârih der ki كَوَّةٌ [kevvet] bu sûrette aydınlık için olan baca ile hücreden e’amm olur.

اَلْكَوَّةُ [el-kevvet] (kâf’ın fethi ve vâv’ın teşdîdiyle) Şol dûlâb deliğidir ki evin dîvârında ederler, içinde çerâg yakmak için yâ gayrı nesne için.

اَلْكُوَّةُ [el-kuvvet] (kâf’ın zammı ve vâv’ın teşdîdiyle) Bi-ma’nâhâ lügatun fîhâ. Ve bunun dahi cem’i كُوَى [kuvâ]dır, zamm-ı kâf ile.