اَلْكَلِمُ [el-kelim] (kâf’ın fethi ve lâm’ın kesriyle) Üç kelimeden ekalle ıtlâk olunmaz,zîrâ كَلِمٌ [kelim] كَلِمَةٌ [kelimet]in cem’idir, نَبِقَةٌ [nebikat] ile نَبِقٌ [nebik] gibi. Ve نَبِقٌ [nebik] سِدْرٌ [sidr] ağacının yemişine derler. Ve كَلِمٌ [kelim]in cem’ olmasına delîl budur ki Sîbeveyhi kitâbında هَذَا بَابُ عِلْمِ مَا الْكلِمُ مِنَ الْعَرَبِيَّةِ demiştir مَا الْكَلَامُ dememiştir, كَلِمٌ [kelim] ile üç nesne dilemiştir onların biri ism biri fi’l ve biri harftir. Pes cem’iyyete kat’î delâlet eden nesneyi îrâd etmiştir, vâhide ve cemâ’ate ihtimâli olanı getirmemiştir.

اَلْكَلْمُ [el-kelm] (kâf’ın fethi ve lâm’ın sükûnuyla) Yara, cirâhat ma’nâsına.

s. (pl. كلوم كلام،) A wound, sore.

s. pl. of كلمە 1. Words. 2. Sentences, sayings. 3. Precepts. 4. Clauses; articles.

vn. & s. A wounding; a being wounded; a wound.

اَلْكَلْمُ [el-kelm] (kâf’ın fethi ve lâm’ın sükûnuyla) Yaraya denir, جُرْحٌ [curh] ma’nâsınadır; cem’i كُلُومٌ [kulûm]dur ve كِلَامٌ [kilâm]dır kâf’ın kesriyle yukâlu: وَضَعَ الْمَرْهَمَ عَلَى كَلْمِهِ أَيْ جُرْحِهِ Ve كَلْمٌ [kelm] Masdar olur, yaralamak ma’nâsına; yukâlu: كَلَمَهُ كَلْمًا مِنَ الْبَابِ الثَّانِي إِذَا جَرَحَهُ

(a. i. kelime’nin c.) : kelimeler, lâkırdılar, sözler, (bkz. : kelimât). Mev-sûk-ül-kilem : sözüne güvenilir kimse.

(a. i. kelime’nin c.) : lâkırkırdılar, sözler, (bkz. : kelimât). Mevsûk-ül-kelim : sözlerine inanılan. Nâfiz-ül-kelim : sözü geçer.

اَلْمَكْلُومُ [el-meklûm] ve اَلْكَلِيمُ [el-kelîm] (أَمِيرٌ [emîr] vezninde) Yaralıya denir; yukâlu: هُوَ مَكْلُومٌ وَكَلِيمٌ أَيْ مَجْرُوحٌ

s. The cabbage, brassica oleracea.