اَلْكِيسُ [el-kîs] (kâf’ın kesriyle) Akça kesesine denir; cimâ’ ma’nâsından me’hûzdur, akçayı cem’ eylediği için. Cem’i أَكْيَاسٌ [ekyâs] gelir ve كِيَسَةٌ [kiyeset] gelir, عِنَبَةٌ ['inebet] vezninde. Ve كِيسٌ [kîs] مَشِيمَةٌ [meşîmet]e ıtlâk olunur ki rahimde olan çocuk yatağına denir.

اَلْكُوسُ [el-kûs] (kâf’ın zammıyla) Tabl ismidir ki tahrîfle davul ta’bîr olunur, Fârisîden mu’arrebdir. Ve كُوسٌ [kûs] Dülgerlerin kereste terbî’ini kıyâs edecekleri âlete denir ki müsellesü’ş-şekl tahtadan bir nesnedir; zâviye muharrefi zıva ta’bîr ederler; yukâlu: قَاسَ النَّجَّارُ الْخَشَبَةَ بِالْكُوسِ وَهُوَ خَشَبَةٌ مُثَلَّثَةٌ يَقِيسُ بِهَا النَّجَّارُ تَرْبِيعَ الْخَشَبِ

i. fa. cm: kesân. Kişi, kimse, kimesne. [müfredi lisânımızda yalnız kullanılmaz.]

كَشٌّ [Keşş] (kaf’ın fethiyle) Curcân kazâsında bir karyedir.

i. fa. Din, mezhep.

i. fa. cm: kesân. Kişi, kimse, kimesne. [müfredi lisânımızda yalnız kullanılmaz.]

(f. i.) : satranç oyununda bir taşı zorlama.

(f. s. c. : keşân) : çeken, çe kici. Afyon-keş : afyon çeken. Cefâ-keş : cefâ çeken. Dil-keş : gönül çeken. Sîm-keş : sırma İşliyen. . gibi.

i. fa. cm: kesân. Kişi, kimse, kimesne. [müfredi lisânımızda yalnız kullanılmaz.]

i. 1. Yelekli ve kanatlı olarak iki ayak üzere yürür ve havada uçar hayvan sınıfı, tayr, murg: yırtıcı, avcı kuş, av kuşu. 2. Bilhassa diğer kuşları vesâir bazı hayvanâtı avlamaya alıştırılan çakır ve atmaca gibi kuş: kuşbeyi. || arı kuşu, cennet kuşu, hak kuşu vesâire terkiplerinin birinci cüz’üne bak.