(a. i. c. : küsur) : 1) kırma, kırılma, paralama.

اَلْقِشْرُ [el-kişr] (kâf’ın kesriyle) Bir şey’in hilkaten yâhûd 'arazen vücûdunun kabuk ve deri makûlesi pûşişine ve örtüsüne denir. Ve mutlakan melbûsa قِشْرٌ [kişr] ıtlâk olunur. Cem’i قُشُورٌ [kuşûr]dur; yukâlu: قِشْرُ الشَّجَرِ وَقِشْرُ الْحَيَّةِ وَعَلَيْهِ قِشْرُ حَسَنٌ أَيْ مَلْبُوسٌ

vulg. kesir, s. (pl. كسور اكسار،) 1. A broken piece, a fragment. 2. (math.) A fraction; especially, a vulgar fraction.

vn. & s. 1. A breaking; fracture. 2. A breaking or putting down; abating; subduing, humiliating; subjection; mortification; abatement, diminution. 3. Defeating, routing an enemy.

s. A carpenter’s adze.

s. pl. of كسرە Broken pieces.

اَلْكَسْرُ [el-kesr] (kâf’ın fethi ve sîn’in sükûnuyla) Ufatmak. Ve اَلْإِنْكِسَارُ [el-inkisâr] Ufanmak; yukâlu: كَسَرْتُ الشَّيْء فَانْكَسَرَ Ve كَسْرٌ [kesr] Kuş kanadı devşirmeğe dahi derler; yukâlu: كَسَرَ الطَّائِرُ إِذَا ضَمَّ جَنَاحَيْهِ حِينَ يَنْقَضُّ Ve إِنْقِضَاضٌ [inkidâd] dâd[eyn]-i mu’cemeteynle konmak ma’nâsınadır.

اَلْكِسَرُ [el-kiser] (kâf’ın kesri ve sîn’in fethiyle) Cem’i, قِطْعَةٌ [kit’at] ile قِطَعٌ [kita’] gibi.

اَلْمُكَاسِرُ [el-mukâsir] (mîm’in zammı ve sîn’in kesriyle) Komşu, hem-sâye ma’nâsına; yukâlu: فُلَانٌ مُكَاسِرِي أَيْ جَارِي وَكِسْرُ بَيْتِهِ إِلَى جَانِبِ كِسْرِ بَيْتِي Ve كِسْرٌ [kisr] Kezâlik şol kemiğe derler ki üzerinde çok et olmaya.